දිසිස් සූටියා දැටිස්..... ගසස් සූටියා ලඟස්.....

         ඔය ගිරා කියන ගමේ ජීවත්වුන "සූටියා" මහ හුඟක් පතපොතේ දැණුම තිබිච්ච එකෙක් නෙමේ ආයිබොවන්ඩ. ඒක එහෙමයි කියලා ඌ කවදටත් කාටවත් කරදරයක් බරක් වෙච්ච එහෙකුත් නෙමේ. මේකා බඩ ගෝස්තරේ හොයා ගත්තේ මල් තැලිල්ලෙන්.හැක්.. මම කිවුවේ ඔහේලා අනුමාන කො‍රැව්ව මල් ගැන නෙමේ ආයිබොවන්, කිතුල් මල් ගැන කිතුල්මල්.

ඔය මල් තලලා ජීවිකාව කොරගන්න ඇහැක් නම් අද සරා ලස්සෙට කොඩි දාන්න එපාය. නිකංයෑ මල් සරා කියන්නේ, නැද්ද මං අහන්නේ. හැබැයි ඉතින් තලාපු එව්වෝ දියුණු නොවුනත් අයිතිකාරයෝ නම් බොහොම දියුණුවෙනවයි කියලා තමයි lexi belle ලා victoria volt ලා එහෙම කියන්නේ. ඒවා ගැන අපි මොකුත් කියන්නේ නෑ. තම තම නැණ පමණින් තමා දැන ගතයුතු වෙන්නේ. 

        අද වගේම තමා එදත් ඔය කිතුල් පැණි ,කිතුල් හකුරු වගේ දේවලට සිදාදියේ ඇත්තෝ හරි මනාපයි. පැණි හකුරු කාසි කොරන්ඩ සූටියලා සිදාදියට ගෑ‍ටුවේ නැතිවට මොකෑ සිදාදියේ වෙළෙන්දංකාරයෝ මාසෙට දෙතුන්විඩක්ම ගම්මැද්දාවට එනවා මේවා එකතුපාදා කොරාගෙන යන්ට. නිකං නෙමේ ඒකලා එන්නේ මේං මෙහෙම බෑඟිරි ගහගෙනයි.
 

පැණි, හකුරු උරුලෑ තට්ටං, බිංකොහොඹ ගන්නවාහ්හ්හ්....! 

හිලව්වට චංදරප්පට සරම්, අමුඩ ලේංසු, අගේ අගේ ඇති එවුවා දෙනවාහ්හ්...!! 

       ඒ කාරින කොයි හැටි වෙතා සූටියටයි උගේ අඹුදරුවන්ටයි නැතෙයි නොකියා කාලා ඇඳලා ඉන්ට ඇහැක් යමක් ඌ මේ කරුමාන්තෙන් උපයා සපයා ගත්තා ඕං. ඒ විතරක් නෙමේ ආයිබොවන්ඩ තමුන්නැහේලට කිව්වාම මොකෑ මේකා ඔය අතරින් පතර කොස වෙච්ච ගස්දෙක තුනකට මංඩි ඩිංගිත්තක් එක්කහු කොල්ලා රා ඩිංගකුත් හැදුවා හීං සීරුවට. ආදායමක් ලබන්ටනම් නෙමේ ආයේ, හැන්දෑවට මුන්දැටම සප්පායම් වෙන්ට. ඇඟේ අමාරුවට එහෙම කාරිය. වැඩි පොරසිද්දියක් නැතුව කොලාට මොකෑ අල්ලපු ගමේ බඩයිය වගේ උන්ට මේක ඉව වැටිලයි තිබ්බේ ඕං.  රෑ රාත්තිරියේ හොර පොල් කඩකඩා ඇවිදින බඩයියලා වගේ "රාගුඩ්ඩෝ" වැඩක් කියලා කොරානම් ඒ අනුන්ගේ උහංදුරං හොයන එකම තමා. 

කොයිමින් කොයිමින් හරි දෙතුන් දවසක් සූටියට හොරෙන් ඒ සාවියේ කකුල් ගාලා බඩයියා නිච්චියටම දැන ගත්තා කොයි කොයි ගස්වලද රා මදින්නේ කියලා. පස්සෙන් පහු අදනම් බඩකට පුරා කිතුල් රා බොනවා කියලා හිතාන බඩයියා දවසක් රෑ ජාමේ ගෑ‍ටුවා සූටියගේ කිතුල් මංඩියට. ඔහොම හෝරාවක් විතර ගෙවුන තැන ආයිබොවන් බඩයියා කිතුල් ගහක් මුදුනේ. සූටියා හැර ගහලා, උණ හලලා, මල් වෙලලා, තුන්කැති කපලා රා බුන්නට මොකෝ බඩයියා ඔය කිසි මහංසියක් නැතුවම රා බොනවා. උගුඩුවා වගේ බොනවා.     

මේ අතරේ සූටියට ගෙදර තියෙන මලත් තලලා කාරිය නිදන්ට කලින් කිතුල්ගස් මංඩියේ කරක්ගහලා එන පුරුද්දක් තිබිලා තියෙනවා. ඕක මම කලින් නොකීවයි කියල මගෙත් එක්ක අමනාප වෙන්ට කාරිනෑ ආයිබොවං මම තියා මෙච්චරටම අනුන්ගේ දේවල් හොයන බඩයියවත් ඕක දැනං ඉඳලා නෑ නෙව. දැන් ඉතිං සූටියා පුරුදු විදිහටම එක අතකට බැස්ටියයි අනෙක් අතට කිතුල් පොල්ලකුයි අරගෙන මුර සංචාරයේ යනවා. කට්ට කරුවලේ කිතුලක් මුදුනේ හිටිය බඩයියට ගස් අතරෙන් පෙනුන බැස්ටියේ එලියෙන්ම එන්නේ කව්ද කියලා අඳුනගන්න අමාරු උනේ නෑ. ඇස් දොඟරේ පනින්ට ලොකුවෙලා කටේ කෙලත් හිඳුනේ අතේ තිබුනු කිතුල් පොල්ල දැක්කමයි. හොරාට රා බුන්නා වගේ නෙමේ තව ටිකකින් බඩපුරා කිතුල් පොලුපාර කන්ට වෙනවා කියලා දැනුනම ගහෙන් බහින හැටිත් අමතක ගානයි. හොරුන්ට ගනදෙවි නුවණ තියෙනවා කියලා කතාවක් තියෙනවනේ. ලඟ එන අනතුර දැක්කම බඩයියටත් ඒක පහල උනා. 

ඉංගිරිස්....  

පුරස්නෙකට තියෙන්නේ ජීවිතේටම ඉක්කෝලෙකට නොගිය තමන්ට මලපොතේ අකුරක්වත් බැරි කොමයි. ඒත් කැලෑසියකට දෙකකට ගිය සූටියත් ඒවා නොදන්නා බව බඩයියා දැනන් උන්නා.

බඩයියා විසිල් එකක් එහෙම ගහලා හයියෙන් මෙහෙම කිව්වා. 

දිසිස් සූටියා දැටිස්..... ගසස් සූටියා ලඟස්..... 

ඕක ඇහුනා සූටියට. අනුමානයක් නෑ කාගේ හරි ඔත්තුවකට රා අල්ලන්ට පොලෝසියෙන් පැනලා තමයි කියලා හිතපු සූටියා පන්දමත් නිමාන කළුවරේම ගෙදර දුවන්ට තිබා ගත්තා. ආයේ නම් රා බොන්ට මේ අහට ගාටන්නේ නැතිය කියලා තරයේ හිතට ගත්ත බඩයියත් සුරුස් ගාලා ගහෙන් බැහැලා ගෙදර දිව්වා.

ප/ලි:

කෙබර චන්දනට උපහාර පිණිස.

(ඔවුන්)...? ඇස් රිදෙන තෙක් සොයයි අත් හැරුන ජීවිතේ

          මම එහේ ගියත් මගේ හිත තිබුනේ ගෙදර. B ලඟ නැතත් හිත පුරාම හිටියා. නිවාඩු දවසක යාළුවෝ සෙට් උනාම හැමෝම පාහේ තමන් කැමති කැමති ආකාරයෙන් විනෝද වුනත් මට ඒ කිසිදේක අවශ්‍ය තාවක් දැනුනේ නෑ. ඒ නිසාම මට සමහරු විහිළුත් කලා ඇත්තෙන්ම ඒවයේ තිබුනේ උපහාසයක්. ඒත් මම ඒ හැම වෙලාවෙම හිතුවේ මගේ අහිංසකී මම නරක වැඩක් කලා කියලා දැනගත්තොත් පපුව පැලිලා මැරෙයි කියලා. මොකද උඹලා දන්නවනේ මම කොහොම දඩබ්බරයෙක්ද කියලා. ඒකි මාව විස්වාශ කරලා ඒකිගේ ජීවිතේ මට බාරදුන්න එක ගැන මම පුදුම තරම් පැහැදීමකින් හිටියේ. උඹට මතකනේ ඒකාලේ අපිට මිනිස්සු කිව්වේ මදාවි කාරයෝ කියලනේ. ඒකිව බැන්දට පස්සේ මම අතහැරියේ උඹලව විතරක් නෙමේ මචං... අරක්කු සිගර‍ටුත් මම අතෑරලම දැම්මා. මේ ටික දවසකට කලින් ආයේ අරක්කු බිව්වේ. විස්වාශ කරපං දැන් මට අරක්කු කාලක් පෙවෙන්නත් කලින් වෙරි වෙනවා. ඒ අවුරුදු ගානකින් බීලා නැති නිසා. 

මට අරක්කු බොන එක ගැන අහන්න උවමනාවක් නෑ බං. කතාව කියපන්....! 
ඔව්.. අනික අරක්කු වත් කාල හැටයි බාගේ තිහයි ඒවායේ උවමනාවක් මට නොදැනුනේ B මගේ ජීවිතේම කියලා මම හිතා හිටි නිසා. හැඩ රුව වගේම ඒකිගේ ආදරෙත් මගේ හිත පුරෝලා තිබුනා. මම පුලුවන් හැම මොහොතකම ඒකිත් එක්ක කතා කලා. ඒ මම ලඟ නැති අඩුව ඒකිට නොදැනෙන්න. ඔහොම ඉන්න අතරවාරේ උන්ගේ තාත්තව ආයුර්වේදේ නතර කරලා තියනවා. එයාව බලන්න B තමයි නිතරම වගේ ගිහින් තියෙන්නේ. ඔය අතරේ එතනට උවමනා වෙන දේවල් එහෙම ගෙන්න ගන්න පණිවිඩ දෙන්න තොරතුරු එහෙම දැනගන්න ලඟ ඇඳේ හිටපු ලෙඩාගේ ෆෝන් එකෙන් B ට කෝල් කරලත් තියෙනවා. ඒකා Bට වඩා අවුරුද්දක් විතර වැඩිමල් කොල්ලෙක්. ඒත් වෝඩ් එකට ගිය කිසිම වෙලාවක ඌ මේකිට මූණ දීලා කතා කරලා නෑ. කොහොම වුනත් දවස් දෙකතුනක් කතා කරලා මූ එක පාරට කියලා Bට ආදරෙයි කියලා.. 

හුම්ම්.....! එතකොට...? 

B කියලා තියෙනවා අනේ එහෙම කතා කියන්න එපා මම කසාද බැඳපු කෙනෙක්. මට ළමයෙකුත් ඉන්නවා කියලා.. එතකොට මූ කියලා තියෙනවා මම ඒබවක් නම් දැනන් හිටියේ නෑ ඒත් එහෙම වුනා කියලා මට ඔයාට ආදරේ කරන්න බැරි කමක් නෑනේ කියලා. කොහොම හරි එදාට කතාව එහෙම නතර වෙලා තියෙනවා. ඒත් මූ දිගටම කතා කරලා. මේකිත් ඒ හැම වෙලාවෙම ආන්සර් කරලා. කොහොම හරි දවස් කීපයක් යද්දී මුන්ගේ තාත්තා ගෙදර එක්ක ඇවිත්. ඒත් අරූ කතා කරන එක නැවතිලා නෑ. ඔය අතරෙදි දවසක් මේකිත් කැමැත්ත දීලා තියෙනවා. 

මොකක් යකෝ...... අර ප#යා මේකිව ගනිකාවක් විදිහට හිතලා වේ@ කම් කරන්න යෝජනා කරද්දීම ඌට කැමතියි කියලා තියෙන්නේ මේකි මොන ජාතියේ ගෑනියෙක්ද...? 
මම තවම මගේ කතාව කියලා ඉවර නෑ සරා..! 
හරි එහෙනම් කියපන්....! 
ඊට පස්සේ ඌ කියලා තියෙනවා මේකිට ඌව බලන්න එන්න කියලා. මේකිත් කියන පමාවට වෝඩ් එකට ගිහින්. එහෙම ඌව බලන්න දවස් දෙකක්ම වෝඩ් එකට ගිහින් කතාකර කර ඉඳලා ඇවිත් තියෙනවා. මාසයක් විතර ගෙවුනම දවසක් ඌ කිව්වලු මම හෙට ටිකට් කපාගෙන යනවා යන්න කලින් ඔයාව බලන්න ඕන. හෙට එන්න කියලා. 
ඉතින්...? 
මොනවද මේකි ගිහින්.. ! ඉස්පිරිතාලෙන් පටන් ගත්ත ගමන කෙලවර වෙලා තියෙන්නේ හෝටල් කාමරයක් ඇතුලෙන්. 

හේ තවත් අරක්කු වීදුරුවක් ගිලදැම්මේය. මා අතවූ ගෑරුප්පුව දෙකට නැමුනේ අවේගය පාලනයට මා දැඩිව උත්සාහ කල නිසා වන්නට ඇත. 

උන් එදා කිසිම හිරිකිතක් නැතිව තුන්වෙනි සිල්පදේ කඩලා. උන් කොයිතරම් තිරිසන්නුද කියන්නේ මචං ඒ වෙන කොටත් අරූ ඇවිදින්නේ "‍ක්‍රචස් "වලින්ළු. 

හැන්දෑවේ මෙතන හිඳගත්දී තිබුනු රාස්සිගේ අව්ව වෙනුවට හාත්පස වසාගෙන ඇත්තේ ඝන අන්ධකාරයයි. ලන්තෑරුම් ඇතුලත තිබෙන රතු ,කහ විදුලි බුබුළුවල මඳ එළිය පරිසරයේ ඇති අඳුර මකන්නට කිසිසේත්ම නොසෑහේ. මා අත සොලවා හෝරා මානයට නෙත් යොමු කලේ විදුලි බුබුළුවල මඳ එලියෙන් එය පිරික්සීම නැනවත් ක්‍රියාවක් නොවන නිසාමය.
 රාත්‍රී නවයට තවත් ඇත්තේ විනාඩි 20 කටත් අඩු කාලයෙකි. මා කවදාවත් නිවසට යාමට මෙපමණ කල් ගන්නේ නැතිය. යම් හෙයකින් පමා වෙනවානම් ඒ බව නංගි බබාට දැනුම් නොදී සිටින්නේද නැත. එහෙත් මෙවන් වූ අවස්ථාවක ඇයට ඇමතීමට හේතු කිහිපයක්ම නිසා නොහැකි බැවින් කෙටි පනිවිඩයක් තැබුවෙමි. 
මම ටිකක් පමා වෙයි මැණික. යාළුවෙක් මුණ ගැහුනා . බය වෙන්න එපා පරිස්සමට එන්නම්...! 
මම තවම අහගෙන බං ඉන්නේ...! 

ඊට පස්සේ මේකි කිසි දෙයක් නොවුන ගානට ගෙදර ඇවිදින්. එදාත් මා එක්ක හොඳට කතා කරලා තියෙනවා. ඊට පස්සෙත් දෙන්නා හැමදාම කතා කරලා තියෙනවා. 

ඒ කියන්නේ ඒතරමටම මුණ ගැහෙන්නත් ඇතිනේ...? 

නෑ.. කෝල් කරපු තරමක් විතරලු. මුණ ගැහෙන්න ඕන කියලා ඌ නිතර කිවුවත් මේකි ගිහින් නෑ. 
මට ෂු.......... 
ඔව් ඒ වුනාට  ඒක ඇත්ත. කතාව ඉවර වුනහම උඹට ඒක තේරුම් යාවි. හුම්ම්ම්..... 

මේ කාලේ ඒකි මටත් SMS කර කර ඌටත් SMS කරලා තියෙනවා. මා එක්ක කතා කලත් කිසිම වෙනසක් නොදැනෙන විදිහට තමයි සේරම කරලා තියෙන්නේ. ඒත් එක දවසක් ඌට යවපු SMS එකක් වැරදීමකින් මට ආවා. මේ අපබ්‍රංසේ නොතේරුන නිසා මම එවලෙම මේකිට කෝල් කරලා ඇහුවා. එතකොට ඒකි මට කිව්වේ ඒක ඒකිගේ එකක් නෙමේ උන්ගේ නැන්දගේ දුව ඒකිගේ කොල්ලට යවපු එකක් කියලා. මට ඒකට තරහා ගියා. තමන්ගේ ෆෝන් එක මොකටද එක එකාට මල් කඩන්න දෙන්නේ කියලා මම ඒකිට බැන්නා. අර කෙල්ලගේ ෆෝන් එකේ සල්ලි ඉවර වුන නිසයි මගේ එකෙන් SMS එකක් යැවුවේ එහෙම නැතුව මම කිසි වරදක් කරලා නෑ කිය කිය ඒකි ඇඬුවා. ඒත් මොකක්ද නොතේරුන හේතුවකට මට ගොඩාක් තරහා ගියා ඒ වෙලාවේ. මම අපේ නැන්දම්මටත් කතා කරලා හොඳටම බැන්නා. කොතන හරි වැරදීමක් වෙලා තිබුනොත් මම කරන දේවල් තමුන්ලා කිසිකෙනෙකුට හිතා ගන්න වත් බැරිවේවි කියලා තර්ජනය කලා. මෙහේ එහෙම කිසි අවුලක් නෑ ඔයා කලබල වෙන්න එපා ඔහේ තියෙන වැඩ ටික කරගෙන ඉන්න කියලා අම්මයි දුවයි දෙන්නම මාව අස්වැසුව නිසා මම හෙමින් කූල්ඩවුන් වුනා.  
ඊට ටික කාලෙකට පස්සේ මේකිගේ උපන් දිනේ ආවා. එදාට පහු වෙනිදත් මේකි ඌව හම්බ වෙන්න ගිහින් තියෙනවා. එදත් ඌ මේකිව හෝටලේකට ගෙනිහින් තියෙනවා ඒ වෙනකොටත් ඌ ඇවිද්දේ ‍ක්‍රචස් වලින්ලු. එදා ඒකි කියලම ඇවිත් තියෙනවා මම ආයේ මෙහෙම ගමන් එන්නේ නෑ කියලා. ඒ දෙන්නගේ කතා බහ නම් නැවතිලා නෑ. තවත් මාස දෙකක් විතර යද්දී මම මේකිට අලුත් ෆෝන් එකක් යැව්වා. ඉන්ටර්නෙට් සිම් එකක් විතරක් පාවිච්චි කරන්න අනෙක් සිම් එක අතාරින්න කියලත් මම එයාට කියලා තිබුනේ. එහෙම එකේ ස්කයිප් කතාකරනකොට මම දැක්කා මෙයා අනිත්  ෆෝන් එකත් ලඟ තියා ඉන්නවා. මම ඒකට කෝල් එකක් ගත්තා.ඒක වැඩ කලා. මම ආයේ ඒ සිද්ධියට කෑ ගහලා එවලෙම ඒක පොලවේ ගහන්න කිවුවා. එයා අකමැති උනත් මම බලෙන්ම ඒක පොලවේ ගැස්සෙව්වා. ඒ සිදුවීමත් එක්කම අරුත් එක්ක කතා බහ කිරීමත් නැවතිලා තියෙනවා. B කියන විදිහට ඊට කලින් ඉඳන් B කියලා තියෙනවා අරූට කෝල් කරන්න එපා කියලා. ඒ සිම් එකත් මාරු කරන්න කියලා කිවුවලු , හැබැයි ඌ එහෙම කරලා නෑ. මම ෆෝන් එක පොලවේ ගහන්න කියලා කිවුවට පස්සේ මෙයා ආයේ කවදාවත් ඌට කතා කරලත් නෑ. ඒකි කියන විදිහට ඒකිට හිතුනලු ඒකි මේ කරන්නේ ලොකු වරදක් කියලා. ඒත් ඒකිට ඒකෙන් ගැලවෙන්න මගක් නැතුවලු හිටියේ. මොකද සිම් එක මාරු කලත් මම ඒ ඇයි කියලා අහනවනේ. ඒකට බය තිබුනලු .


එතකොට උඹ කියන්නේ දැන් එහෙම සිද්දියක් නෑ ඒකිම හිතලා ඒක නවත්තලා කියලා. 

ඔව්...! 

උඹට අච්චර වංචාවක් කරපු එකී කියන දේ කොහොමද පිලිගන්නේ...? 

පොඩ්ඩක් හිටපන් මම තවම කතාව කියලා ඉවර උනේ නැහැනේ...! 

කාලය ගෙවුනා මම ආපහු ආවා.. එතකොට ඒකිගේ කිසිම වෙනසක් මට දැනුනේ නෑ. අපි සාමාන්‍ය විදිහට සතුටෙන් හිටියා. ගොඩාක් කල්. ඒත් දවසක් මොකක්දෝ සුලු සිද්දියකට B මගෙන් ඇහුවා ඔයාට මාව සැකද කියලා, ආං ඒ වචනේ මගේ හිතේ ලොකු කැළඹීමක් ඇතිකලා. මම මෙයාව මටත් වඩා විස්වාශ කරන බව දැන දැනම ඇයි මෙයා මගෙන් එහෙම ඇහුවේ කියලා මගේ හිත මගෙන්ම ප්‍රශ්න කලා. ඒක සාමාන්‍ය දෙයක් නොවෙන බව තේරුනත් එයාට එහෙම බරපතල චෝදනාවක් කරන්න තරම් හේතු මට තිබුනේ නෑ. ඒත් මම අපූරු උපක්‍රමයක් යෙදුවා.
 මොනතරම් සූක්ෂම විදිහට හැම දේම යට ගහලා තිබුනත් මගේ එකම පොයින්ට් එකට එයා අහුවුනා. මොකද මම ඒක සති ගානක වැඩක් විදිහටයි ක්‍රියාත්මක කලේ අවසානේ හැමදේම වැමෑරුවට පස්සෙයි මම යෙදුවේ උපක්‍රමයක් බව එයාට කිව්වේ. ඒත් වෙනකම් එයා හිතා ඉඳලා තියෙන්නේ මගේ මේ නව වෙනස හැබෑවක් කියලා. හැබැයි ඒක මොනවගේ දෙයක්ද කියලා නම් මගෙන් අහන්න එපා. කියන්නේ නෑ මම. 

හරි ඒවා එපා කතාව විතරක් කියපං. මම අද එලිවෙන්න කලින් ඔය ඩයල් එක හොයා ගන්නම්... 

අර මොකටද...? මම ඌව හොයා ගත්තා....! 

මොනවා ඒකියන්නේ ඌ මේ වෙද්දී....? 

අදාල දවසේ රෑ එලිවෙනකම් මම මේගැන ඒකිගෙන් අහලා දැනගත්තා. නොකියා ගිල ගන්න හදපු දේවල් මම කියවා ගත්තේ තර්ජනය කරලා ඒත් පාරක් වත් ගැහුවේ නෑ. මම අර මුලින් කියපු SMS සිද්දියත් වෙන කාගෙවත් නෙමේ ඒකිගෙම කියලා ඒකි පිළිගත්තා. තමන් අතින් කෙරෙන්නේ පවක් කියලා ඒකිගෙම හිත ඒකිට දොස් කිවුවා කියලත් ඒනිසාමයි මේක නිකන්ම නැවත්තුවේ කියලත් ඒකි මාගාව වැඳ වැටිලා කිවුවා. වෙච්ච වරද ආයෙත් හදන්න බැරිබව තේරෙනවය ඒත් මින් ඉදිරියට පණ තියෙන තුරාවට එහෙම දේකට පෙලඹෙන්නේ නැතිය කියලා දාසියෙක් වගේ මාගාව වැටිලා ඉන්න ඉඩ දෙන්නය කියලා ඒකි මගේ කකුල් දෙක ලඟ වැටිලා මගෙන් ඉල්ලුවා. ඒකි එහෙම කියද්දී මට ඉහිළුම් නැතුව ගියා බං. මට මාව පාලනය කරගන්න බැරුව ගියා ඒ වෙනකම් කවදාවත් අතක් උස්සලා තිබුනේ නැති ඒකිට එවලේ ඉඳන් මම හොඳටම තැළුවා. ඒත් අතින් පයින් නෙමේ. කෝ‍ටු වලින් පොඩි කන්ඩියුට් බට කෑලි වගේ ඒවයෙන්. අපේ අතකින් පාරක් කාලා මහ සද්දන්තයොත් බිම වැටෙන එකේ ඒකිට මේ අතකින් පාරක් වැදුනොත් කොහොම හිටීද...? 
මොන තරම් තරහක් තිබුනත් මගේ හිත ඇතුලේ තිබුන ආදරේ හිඳිලා තිබුනේ නෑ. වේදනාව උහුලන්න බැරුව ඇස් වලින් කඳුළු පෙරි පෙරිත් ඒකි කතා කලේ රහසින්. මොකද මේ කිසි දෙයක් බෙඩ් රූම් එකෙන් පිටට ගියොත් කාමරේ ඇතුලෙම ‍තෝව වලලනවා කියලා මම ඒකිට කිවුව නිසා. 
අනේ මට රිදෙනවා අයියේ ගහන්න එපා කියලා වඳිනවාට වඩා යමක් ඒකි කලේ නෑ. එහෙම වෙලාවට මගේ හිත කඩා වැටෙනවා. අනේ මේ මගේ ආදරේ නේද කියලා, ඒත් ටිකකින් මම මෙයාලා වෙනුවෙන් කරපු පරිත්‍යාග කොච්චරද ඒ කිසි දෙයක් නොතකා නේද මෙයා මට මෙහෙම වංචාවක් කලේ මම ‍රැවටිලා නේද කියලා මතක් උනහම ආයෙත් මට මාරයා ආවේශ වෙනවා. එහෙම වෙද්දි මම ආයෙත් තලනවා. 
ඔහොම දවසක් දෙකක් ගෙවෙද්දී දරුවටත් දැනුනා මම එයාගේ අම්මට තලන බව. විශ්වාස කරපන් එදා ඉඳන් ලමයා අපේ ගෙදර ඉන්නත් බය වුනා. එදා ඉඳන් ලමයා හිටියේ උන්ගේ මහ ගෙදර. දවස් කීපයක් යද්දී B රෑ වෙනවටත් බය උනා. මොකද එලිවෙනකම් ගුටි කන්න වෙනනිසා. ඇත්තටම එහෙම ගුටි කන්න ඒකිට පුලුවන් කමක්වත් ගුටි කාල පුරුද්දක් වත් නොතිබුන බව මාත් දැනන් හිටියා. අදාල සිද්දි මතක් කර කර මම ඒකිට තලත්දි මට මතක් උනා වැරදි මේකි විතරක්ම නෙමේනේ, අරුත් දඬුවම් විඳින්න ඕනනේ කියලා. ඊට පස්සේ මම ඇහුවා උඹට උගේ ෆෝන් නම්බර් එක මතකයි නේද කියලා. ඒකි ඔව් කිවුවා. මම කිව්වා ඌට කතා කරලා අහවල් දිහාට එන්න කියපන් කියලා. ඒකට බෑ කිව්වම මම ආයෙත් තලන්න පටන් ගත්තා. ගුටි කන්න බැරිතැන ඒකි කැමති වුනා කතා කරන්න. මම අලුත් සිම් එකකුත් පහුවදා අරන් ඇවිත් කතා කරන විදිහත් කියලා දීලා පලවෙනි දවසෙම හම්බවෙන කතා කියන්නේ නැතිව නිකන් කතා කරන්න කිවුවා. මම නිවාඩු ඉවරවෙලා ආයේ ගියා කියලත් කියන්න කිව්වා, කොතන හරි වැරදුනොත් ‍තෝව මම මරණවය කියලත් බය කලා. ඒ බයටම ඒකි මම කියපු විදිහටම කලා. දෙවනි දවසේ ඌම මේකිට කතා කලහම මේකි ඌව හම්බවෙන්න ඕන කිවුවා. ඌ එක පයින් වැඩේට සෙට්. මුලින් මගට එන්න කියලා යෝජනා කරලා මග එද්දී ගෙදරටම එන්න කිව්වේ මගේ අදහසට. ඌ මුලින් ඇඹරුනත් මේකි ගැන තියෙන විස්වාසෙට පස්සේ කැමති උනා.
 මගේ සැලසුම කොච්චර සාර්ථකද කියනවා නම් ඌ අපේ ගෙයි සාලේ සැටියක වාඩි වෙලා උන්නේ හරියට ඒකේ අයිති කාරයා ඌ වගේ. ඒ වෙද්දී ගෙදර හැම දොරක් ජනේලයක්ම මම වහල ගෙයි පිටිපස්සට වෙලා හිටියේ. ඌ ආපු ත්‍රීවිලර් එක මගේ යාළුවෙක්ගේ නිසා මම වීල් එක යනකම් ඉඳලා ඉස්සරහා දොරෙන් ගෙට ගොඩවුනා. පොඩි කිතුල්පොලු කෑල්ලක් මගේ අතේ තියෙනවා දැකපු B මගේ අතේ එල්ලුනා. අනේ අයියේ ඔයා පොරොන්දු වුනානේ පාරවල් තුන හතරක් ගහනවා විතරයි කියලා දැන් මොනාද මේ කරන්න හදන්නේ කියලා. මම ඒකිව එලියට තල්ලු කරලා දොර ඇතුලෙන් ලොක් කලා. ඇත්තටම ඒකි මුලදි අකමැති වෙලා තියෙන්නේ ඌව පරිස්සම් කරන්න උවමනාවට නෙමේ මට අහු වුනොත් මම ඌව මරයි කියන බයට. ඒ වෙද්දිත් මේ වෙන්නේ මොනවද මම කවුද කියලා අරූට තේරිලා නැති බව මට ඌ හිනාවෙන විදිහෙන්ම තේරුනා. ඒ නිසා මම ඌ ලඟට ගිහින් මම කවුද ඌව මෙහෙට ගෙනාවේ ඇයි ඌ ගැන හා මේ සිද්දිය ගැන මම දන්න දේවල් සේරම ගැන කෙටියෙන් ඌට කිව්වා. දැන් මගෙන් බේරෙන්න ඕන නම් උඹ අනිවාර්යයෙන්ම මාත් එක්ක ගහගෙන දිනන්න ඕන කියලත් මම ඌට කිව්වා. අනේ අයියේ මට කා එක්කවත් ගහගන්න බෑ ඇක්සිඩන්ට් එකක් වෙලා අවුරුදු ගානක් ඉස්පිරිතාලවල ඉඳලා සනීප වුනේ මේ ලඟදී. මගේ කකුල් දෙකම කැඩිලා හදලා තියෙන්නේ මට යන්න දෙන්න කියලා ඌ කිව්වා. අඩෝ කැ@@ මෙතන තීරණ ගන්නේ මම, ගහ ගන්න බැරිනම් මැරෙන්න ලෑස්තිවෙය කියලා මම ටීපෝ එක උඩ තියපු කිතුල් පොල්ල අරං ඌට එකක් ගැහුවා. එතකොට ඌ අම්මෝ කියලා කෑ ගැහුවා. එතකොට මම ඊට වඩා හයියෙන් එකක් ගැහුවා කෑ ගහන්න එපා කියලා ගෙයින් පිටට ඇහෙන්න. එතකොට තමයි ඌ මට කිව්වේ අයියේ මගේ අත පය කැඩිලා තියෙන්නේ ආයේ කැඩුනොත් මේවා හදන්න බෑ කියලා දොස්තරලා කියලා තියෙන්නේ ඔයාගේ තරහා නිමෙන කම් මට අතින් පයින් ගහලා යන්න දෙන්න කියලා. එහෙම කිවුවම මට හිනා ගියා. හරි එහෙනම් උඹේ කැමැත්තක් කියලා මම එකම පාරයි අතින් ගැහුවේ ඌට නිකම් ‍ෆිට් එක හැදුනා වගේ උනා. පියවි තත්වෙට පත් වුන ගමන් ඌ මට දනගහලා වැඳලා කිවුවා අනේ අයියේ කපලා මැරුවත් කමක්නෑ ආයෙත් අතෙන් ගහන්න එපා කියලා. ඈ බොල ප@.. ‍තෝ හිතුවේ දෙකා වගේ ඉන්නකොට මම ‍තෝ වගේ පිම්පියෙක් කියලද...? මට දින තියලා ගහන්න පුලුවන් මේ අතෙන් ‍තෝ මැරෙන්න ඒක නිසා දෙයියන්ට පින් දීපිය මම තොට මේ පොලු කෑල්ලෙන් ගහන එකට. එහෙම කියලා මම පැය දෙකක් විතර තියාගෙන ඌට ගැහුවා. අත් දෙකයි වම් කකුලයි කඩලා දැම්මා . කොච්චර එපා කිවුවත් වේදනාව දරා ගන්න බැරුව ඌ මර ල‍තෝනි තිබ්බා. මොකක් හෝ සිද්දියක් අපේ ගේ ඇතුලේ සිද්ධවෙන බව අහල පහල අයට දැනුනත් කවුරුවත් ඒ මොකක්ද බලන්න ආවේ නෑ. හැබැයි පොලිස් හදිසි ඇමතුම් අංශෙටනම් කියලා තිබුනා. ඌව බාගෙට මැරුවට පස්සේ B මට කියපු දේවල් ඇත්තද බලන්නත් එක්ක මම ඌට මුළු ස්ටෝරියම කියපන් කියලා කිවුවා. කිසි වෙනසක් නෑ B කියපු කතාවමයි. ඒ වගේම මේ සම්බන්ධේ නවැත්තුවේ ඇයි කියලවත් ඌ තවම දන්නේ නෑ ඌ හිතලා තියෙන්නේ මම ආව නිසා කියලා. මම ආවේ අදාල කාලෙට ගොඩාක් පස්සේ කියලා ඌ දන්නේ නෑ මම කියන්න ගියෙත් නෑ. ඊට පස්සේ මම ත්‍රී වීල් එකක් අරං ඌව ටවුන් එකට ගෙනිහින් දාලා ආවා.
උඹගේ කතාවෙන් මට නම් තේරුනේ මේක ඉවර වෙච්ච කතාවක් කියලා. මෙතනදි උඹ කරලා තියෙන්නේ දෙන්නටම දඬුවම් දීමක් විතරයි. 
කිසිදෙයක් ඉවර වෙලා නෑ සරා,කිසිදෙයක් ඉවර වෙලා නෑ...! 

ඇයි උන්ගේ සම්බන්ධේ ආයෙත් පටන් අරන්ද...? නැත්නම් අරූ උඹෙන් ගේම ඉල්ලනවද..? කියපන් යකෝ හෙට ඉඳන් ඌටත් එක්ක බත් උයන්න ඉඩ තියන්නේනෑ එහෙනම් සරා.  
එහෙම දෙයක් නෑ මචං,තව අවුරුද්දකටවත් ඒකට ඒකගේ අතෙන් පස්ස පැත්තවත් හෝද ගන්න පුළුවන්වේය කියලා මම හිතන්නේ නෑ. ඒත් මගේ ගෙයි කලින් තුබුන සතුට සමගිය ආදරේ මේ කිසි දෙයක් අද ඒ ගෙයි නෑ. කොටින්ම මට ඒකිව රුස්සන්නේ නෑ ගෙදර තියෙන හැම වැඩේම කරන් ඒකි හිටියත් මට පේන්නේ වැරදියට. වෙනදා වගේ ආදරෙන් හිනාවෙන්න කතා කරන්න හුරතල් වෙන්න හිතාගෙන මම ලඟට ගියත් ඒකි ගාවදි මට අර දේවල් මතක් වෙනවා එතකොට මගේ හැඟීම් යටපත්වෙලා කේන්ති යනවා. අවසානේ ඒකි ගුටිකන එකයි බැනුම් අහන එකයි තමා ප්‍රථිපලේ. ඒත් ඒ කිසි දේකින් මම ලබන සතුටක් නෑ. ඇත්තටම ඒකිට ගහන්න බනින්න මම ආස නෑ. ඒත් මට මගේ ආවේගය පාලනය කරගන්නත් බෑ. මම කොයිතරම් රළු මිනිහෙක් උනත් ඒකි ලඟදි හැසිරුනේ පොඩි එකෙක් වගේ. හැමදාමත් එහෙම ඉන්න මම ආස කලා. Bට මම ඒබව කියලත් තිබුනා. ඒත් දැන් එහෙම කරන්න බැරි එයා වෙන එකෙක් ලඟට ගිය බව මගේ හිත දන්න නිසා. මට ඒක අමතක කරන්න බැරි නිසා. මේ කරදර දරා ගන්න බැරිව එයා දිවිනහගන්නත් හැදුවා. එදා මම පිස්සෙක් වගේ එයාව හෙව්වේ. මට ඒ වෙලාවේ දැනුනා මොන වරද කරලා තිබුනත් එයා නැතුව මට අපේ දරුවව හදා ගන්න බැහැ කියලා. දරුවා අම්මව ඉල්ලනකොට මටත් වෙන්නේ මැරෙන්න කියලා මට දැනුනා. කොහොම හරි මම B කරදරයක් කර ගන්න කලින් එදා හොයා ගත්තා. මටත් මැරෙන්න හිතුනු වාර අනන්තයි ඒත් ලමයයි මමයි ඉද්දී මෙහෙම වරදක් කරපු ගෑණි මම නැති කාලෙක මොනා නොකරාවිද එහෙම වුනොත් ලමයට මොන කලක් යාවිද කියලා හිතෙන කොට මට මගේ තීරණ ක්‍රියාත්මක කරන්න බෑ මචං. දැන් මම හැම අතින්ම පිරිහෙනවා. මට කිසිම දෙයක් හරියට කරන්න බෑ. ඔළුව යකාගෙ කම්මල වගේ. උඹට පුළුවන්නම් මට මේ මානසික පීඩනයෙන් මිදෙන ක්‍රමයක් කියලා දීපන්. 

හේ මගෙන් පිළිසරණක් අපේක්ෂා කරයි. සැබැවින්ම මා ඔහුට උදව් කල යුතුව ඇත. නමුත් ඔහු මේ ඉල්ලන්නේ මිල මුදල් හෝ එවැනි යමක් හෝ නොව මානසික සහනයෙකි. ගැටළුව ඉතා සංකීර්ණ බැවින් ඔහුගේ මනස ප්‍රකෘති කරනා පිළිතුරක් ක්ෂණයෙන් මසිතට නොනැ‍ඟෙයි. සත්‍ය වශයෙන්ම මට මෙවැන්නක් සිදුවුවහොත් මාද මොහු ලෙසම හැසිරෙනු ඇත. එසේවතුදු මා විසින් පිලිගතයුතු සත්‍යයක්දවේ. මීට සත් වසරකට පමණ පෙර මාද මොහු මෙන්ම දඩබ්බරයෙකි. අද සෙනෙහෙබර සැමියෙක්, පියෙක් ලෙස වාසනාවන්ත යුගදිවියකට හිමිකම් කියන්නේ අහිංසකාවියකගේ ආදරයේ මහිමයෙනි. මදාවියා යන නාමවිශේෂනය මගේ ජීවිතයෙන් ඈත් කලේ ඇයය. ඇය ඔබ හැමදෙනාම හඳුනන නංගි බබාය. ඇයද ගැහැනියෙකි. B මෙන්ම ගැහැනියකි. ඉඳින් ගැහැනුන් මෙලෙසයැයි කීමට මට හැකියාවක් නැතිය. B ගැන සිතන කල ඇය සිතා මතාම වැරදි කලා යැයි කීමටද නොහැකිසේය . ඇයට වැරදුනා යැයි පැවසීම මගේ අදහසට අනුව නිවැරදි ලෙස හැඟේ. මන්ද මා මිතුරා සඳහන් කල කරුණු තුලම ඇය මින් මිදීමට උත්සාහ දරා ඇති බවට සාක්ෂි තිබෙන නිසාවෙනි. එමෙන්ම ඒවා ඇය ගෙතූ බොරු නොවන බව ඔහු විසින්ම සහතික කරගෙනද ඇත. පවතින නීතිරීති හා සමාජ සම්මත පමණක් සැලකිල්ලට ගනිමින් මෙවන් ගැටළුවලට විසඳුම් සෙවීම යුතු නොවෙතයි යන්න මගේ හැඟීමයි. මන්ද එවන්වූ නීතිරීති හා සමාජ සම්ප්‍රදායන් මිනිස් හැඟීම් තුට්‍ටුවකටවත් මායිම් නොකරන බැවිනි.විසඳුමක් සෙවිය යුත්තේ මානුශීය හැඟීම් වලට මුල්තැන දෙමිනි.    

සැ;යු:  

ය‍තෝක්ත මිතුරා පෑ හයකට වඩා කාලයක් ගත කරමින් මා සමඟ කී කතාවක සංක්ෂිප්ත සටහනක් පමණකිය මේ. ඔවුන්ගේ පෞද්ගලිකත්වද ‍රැකෙනා අයුරින් මා මෙය ඔබලා සමඟ පැවසුවේ ඔබලාගෙන්ද යම් උපදෙසක් අපේක්ෂාවෙනි. දයාබර මිතුරු මිතුරියෙනි. අද ඒ කුළගෙය ගිනිගෙයක් වීඇත. නමුදු ඒ ගිනි නිවීමට කලහැකි යමක්ද ඇත. ඒනම් මා මිතුරාගේ සිත නිවීමයි. එය ක්‍රමවත්ව කල යුත්තකැයි මට හැඟේ. එබැවින් ඉහත කතාව කියවා ඔබගේ අවංක අදහස මා වෙත කොමෙන්‍ටුවකින් හෝ ඊයකින් දන්වනමෙන් ඔබෙන් ඉල්ලා සිටීමට කැමැත්තෙමි. 

පසු වදන: 
අපි තානායමෙන් නික්මුනේ තානායම වැසීමට කාලය පැමිණ ඇතැයි සේවකයෙක් පැමිණ දැනුම් දීමෙන්ද අනතුරුවයි. නගර මධ්‍යයට පැමිනි පසු මා ඔහුව නිවසට ඇරලීම ඔහු විසින් ප්‍රතික්ෂේප කලේය. වැනෙමින් නගරයේ එක් අන්තයකට ගමන් කරන ඔහු යමක් මුමුණනු මට ඇසින. 

විශ්වාසය නිදන් කෙරුව හිතක් බිඳුනු පසු.. 
කල්පයක්ම සොයා ගියත් නොවේ කිසිම ඔසු.. 
නුරා මතත් නොදකමක් කියා පලක් නොවේ.. 
කිරිල්ලියක් ඉගිලෙන්නට උගත යුතුද ලොවේ.. 

යතුරු පැදිය පණ ගන්වමින් නිවස බලා ගමන් කරන මා මුවගට නොදැනීම මේ පද කිහිපය ගලා ආවේ මන්දැයි සිතන්නට මා නොවෙහෙසුනෙමි. 

හිමාලයත් නිල් අහසත් තිබුනු ලෙසම තියේ 
මිනිස් කමයි වෙනස් වෙවී ගලා ගියේ ‍රැයේ.. 
ආදරයත් හිස් වදනකි පෙන බුබුලක් වගේ.. 
අනුන්ට නොව තමන්ටමයි සමහරු ආදරේ.. 
සමහරු ආදරේ..

(ඔවුන්)...? ඇස් රිදෙන තෙක් සොයයි අත් හැරුන ජීවිතේ

         ආදරය කරුණාව දයාව විස්වාශය වගේ වචන හරි සරලයි වගේ පෙනුනට ඒවා මිල කරන්න බැරි තරමට වටිනවා. බොහෝ දෙනෙක් ඒ මතයට එකඟතාවය දැක්වූවත් ඇතැමෙක් උපහාසයෙන් හිනාවෙන්න උනත් ඉඩ තියෙනවා.ඒත් බ්ලොග් ලියන කියවන මගේ සංවේදී මිතුරු මිතුරියන් අතර එවැන්නෝ නොවේවායි මම ප්‍රර්ථනා කරනවා. මන්ද මම අද කියන කතාව හරිම සංවේදී කතාවක් නිසා. මේ කතාව ඇතුලේ ඕපදූපයකුත් අඩංගු වෙලා තියෙනවා. නමුත් මට ඕන ඒකුණු කතාව ඔයාලට කියලා හිත් වල කුණුරසයක් ඇති කරන්න නෙමේ. මේවන් වූ චරිත ඔබ මම ජීවත් වෙන පරිසරයේ තවත් බොහෝ ගනනක් තියෙන නිසා ආං ඒ චරිත ඒ තත්වයෙන් මුදවා ගන්න ඔබට හැකි යමක් කරන්න යැයි ඉල්ලන්න. වක්‍රාකාරයෙන් හෝ එවැනි දේට අනුබලයක් නොදීමට වග බලා ගන්නා මෙන් ඔබෙන් ඉල්ලන්න.

          අපි අහලා තියෙනවානේ එක කඩල ඇටයක් බිම වැ‍ටුන වෙලාවේ අතේ තිබුන කඩල අහුරම වීසිකරලා බිමට බැහැලා අර කඩල ඇටේ හොයන්න දඟලපු වඳුරගේ කතාව. කිසිම වෙනසක් නෑ මේකත් ඒ හා සමානම එකක්. හැබැයි මෙතන වඳුරෙක් නෑ, ඉන්නේ ගෑණු දරුවෙක් තරුණ බොහොම හැඩකාර ගෑණු දරුවෙක්. 

          හරි වහෙන් ඔරෝ නැතුව මම කෙලින්ම කතාව කියන්නම්. හැබැයි මම කලින් කිවුවා වගේම මේ තුල තියෙන කුණු රසය නම් මම පුළුවන් තරම් අඩු කරලා තමයි ලියන්නේ. 
    A වචනයේ පරිසමාප්තාර්තයෙන්ම පිරිමියෙක්. කිසිම කෙනෙකුට දෙවෙනි නොවන ඕනම තැනක කැපිලා පේනබොහෝ හැකියාවන්ගෙන් පිරුණු මගේ මිතුරෙක්. දු‍ටු මතින් කෙනෙකුට හඳුනා ගත නොහැකි වුනත් ඇසුරු කිරීමෙන් හේ ඉතා අපූරු පුද්ගලයෙකැයි ඕනෑම කෙනෙකුට හැ‍ඟෙනවා පමණක් නෙවෙයි අනිවාර්යයෙන්ම ඔහු මිතුරෙකු කරගන්නවා. සරාගේ මිතුරු ලිස්ට් එකේ දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ ‍රැඳී සිටි A ඔහුගේ විවාහයත් සමඟ සරාලාගේ ඇසුරෙන් දුරස් වෙනවා. A ගේ මනාලිය අපි ඇයට B කියලා කියමු. ඇයව අපි හඳුනා ගත්තේ A නිසා. ඔහුගේ පෙම්වතිය උනාට පස්සේ. වඳුරන්ගෙන් බණ අහපු ගල් පලලා මද කාපු සරාට වුනත් B දැකපු ගමන් ඇති වුනේ හරිම පහන් හැගීමක්. 
හරි අහිංසක කෙල්ලෙක්....! 
අපේ එකාගේ වාසනාව...!! 
මේකි නම් මූව මනුස්සයෙක් කරාවි....!!!
උගත්කම විතරක් නෙමේ හොඳ හැදියාවකුත් තියෙනවා මූට හරියන්නේ මේකිම තමයි... 
ඒ සරා ඇතුළු මිතුරු කණ්ඩායමේ අදහස්. ඒ නිසාමයි නොබෝ දිනකින්ම ඒ පෙම් යුවල යුවතිපතීන් බවට පත්වුනේ. ඒහා සමඟම ඔවුන් මිතුරු සමාගමෙන් බොහෝ ඈතට ඒ කියන්නේ Bගේ ගමට යනවා. සමීපම සගයෙක් උනත් ඔවුන්ගේ සතුටනේ .. කියන අදහසින් අපි කිසි කෙනෙක් A ට ඇනයක් වෙන්න ගියේ නෑ. දින සති මාස අවුරුදු වෙලා ගිහින් බොහෝ කාලයක් ගෙවිලා. මේ මෑතකදී එක්තරා නගරයකදී සරාට හුරු පුරුදු රුවක් මුණ ගැසුනා. 
A..!!! 
මට දැනුනේ හරිම සතුටක්. ගොඩාක් කාලෙකට පස්සේ මගේ හොඳම යාළුවෙක් මුණගැහුනේ. අහන්න කියන්න ගොඩාක් දේවල් තියෙන නිසා මම ඌ ලඟ බයිසිකලේ නැවැත්තුවා. 
හෙලෝ... මචං.. උඹව දැක්ක කල්...! 
ඉතින් ඉතින් කොහොමද නංගියට.. ? 
කට්ටියම සනීපෙන්ද...? 
දැන් බොලාට බබාලා කීදෙනෙක් ඉන්නවද...? 
ආයි මොකෝ හදලා ඇති දුසිමක් විතර, ඇයි අරකිත් බෝනික්කි වගේ ඉන්නවනේ. 
මමත් බූරුවා වගේ ප්‍රශ්නයි ඒවට මගේම උත්තරයි වැලක්ම දැම්මා ඌට හුස්ම ගන්න වත් ඉඩක් නොතියා.
 ඌ මං දිහාට හැරුනත් කිසිම හැඟීමක් ඒ මුහුනේ තිබුනේ නෑ වගේ. කාලෙකින් හමුවුන මාව දැක්කම ඌ සතුටටත් විශ්මයටත් පත්වේවි කියලා මම හිතුවත් ඒක එහෙම උනේ නෑ. 
අඩේ.. මේ ඌ නෙමේ වත්ද..? 
යකෝ දන්න දා ඉඳන් එක පතේ කාපු එකාව මේ අවුරුදු හත අටට මට අඳුන්න බැරිව යන්නේ කොහොමද...? 
මේ ඌම තමා. 
එහෙනම් මූට ගුල්මයා ගහලද මූනේ හිනා පොදක්වත් නැත්තේ. සමහරවිට කාපු කඩ කෑමක්වත් විෂ වුනාද දන්නේ නෑ. 
මාත් මොහොතකට නිහඬවුනා. හෙමෙන් මා ලඟට ආපු A 

මට උඹත් එක්ක ටිකක් කතා කරන්න ඕන උඹ ලඟ සල්ලි තියෙනවද...? 
අම්ම ගහයි...ඈ බොල හු## දැන් ‍තෝ යාළුවෝ එක්ක කතා කරන්නෙත් සාක්කුව බලලද...? 
විහිළු නෙමේ බං මම සීරියස්.. මට ටිකක් බොන්න ඕන , ඒ ගමන් කතා කරමු...!! 
බොමු ඩෝ.. කව්ද බෑ කිවුවේ.. රුපියල් වලින් බැරිනම් සව්දි රියාල් වලින් හරි ගෙවමු... වරෙන් යන්ඩ..! 
මම නැවතත් බයිසිකලය පණගැන්වීමි. මිතුරා පැමිණ වාඩිවූයෙන් මා සැහැල්ලුවෙන් බයිසිකලය ඉදිරියට පදවන්නට වීමි. 
ඉතින් කියහන්කෝ උඹේ ප්‍රියම්භිකාව ගැනත් ටිකක්... දැන් බබාලා ඉන්නවද දුසිමක් විතර... මොනවද උන්ට දාලා තියෙන නම් ජනවාරි, පෙබරවාරි මා...... 

මතක් කරන්න එපා කාලකන්නි ගෑනි මාව කෑවා...! 
බරාස්ස්ස්.......! 
උගේ ආවේගශීලී හඬට නොදැනුවත්වම තිරිංග තද වීමෙන් හුළං අස්පයා පාර මැදම නතර වුනේය. 
පිස්සුද හු## මහ පාරේ කෑ ගහන්නේ. කොහෙද බාර් එකක් තියෙන්නේ...? 
ඔහොම ටිකක් ඉස්සරහට යමන්. දකුණු පැත්තේ එකක් තියෙනවා..! නැවත පණ ගැන්වුනු බයිසිකලය විනාඩි කිහිපයක් ගෙවෙත්දී තානායම් මිදුලක නැවතිනි.
 ලඟට පැමිණි හෝටල් සේවකයාට සැර ජාතියෙන් හා සැර නැති ජාතියෙන් අවශ්‍ය ප්‍රමාණය ඇනවුම් කල මා බයිට් එක ඩයිට් එකක ප්‍රමාණයෙන් ගෙනෙන ලෙසට උපදෙස් දුන්නේ A ඉරියව්ද නිරීක්ෂණයෙන් අනතුරුවය. මා අනුමාන කල ලෙසටම නැ‍ටුං තෙල් කලින්ම ආවේය. 
සර්.. බයිට් එක තව විනාඩි තුන හතරක් විතර පරක්කුයි..! 
වේටරයාගේ සිනහමුසු අහිංසක මුහුනට කිසිවක් කිව නොහැකි නිසාවෙන් නෝ ප්‍රස්.... කියා නිහඬවීමි. මා පු‍ටු ඇන්දට බර වෙමින් හරි බරි ගැසෙන විට A ඒ ඩ්‍රැකිව්ලා ෂොට් එකක් උගුරට හලාගෙන අවසන්ය. 
බීපන්... හැබැයි බොන ගමන් තොගේ මේ පෙරලියට හේතුවත් අකුරක් නෑරම කියපන්. ඒම නැතුව බුල ගැහුවොත් ගහනවා උස්සලා පොලවේ මෙතනදිම...! 
මගේ අවංක හැඟීම මම ඔහුට කීවෙමි.
 එවන්වූ මගේ දයාබර ආරාධනාව හමුවේ හේ මෙසේ දොඩමළු විය.මෙතැන් සිට දිග හැරෙන්නේ ඔහුගේ කතාවයි. නිහඬබව බිඳීමට හා මා ඔහුට සවන්දීගෙන හිඳිනවා යැයි හැඟවීමට මා කලේ හූමිටි තැබීම ඉතා කෙටි ප්‍රශ්ණයක් ඉඳහිට ඇසීම පමණි. 
B කියන්නේ ලෝකේ තියෙන ලොකුම බොරුවකට බං...! මහා ‍රැවටීමක්... මම ‍රැව‍ටුනා පහන් දැල්ලට ‍රැවටිලා ගිහින් විනාශවෙන පළඟැටියෙක් වගේ මම ‍රැවටිලා විනාශ වුනා. 
ඒක කොයි තරම් දරුණුද කියනවා නම් අද මට මාව වත් විස්වාශ නෑ. 
අතීතයේ ඔහු මා සමඟ සීමා රහිතව මධුවිතින් සප්පායම් වූ බව මට මතක ඇතිමුත් සිහි විකල් වී ඇති බවක්මගේ මතකයේ නැත. එහෙත් මොහොතකට පෙර ගිරියට හලාගත් වීදුරු දෙක ඔහුව පමණටත් වඩා මත් කර ඇතැයි හැඟුනෙන් මා අසල වූ මික්ස් නූඩ්ල්ස් එක ඔහු දෙසට තල්ලු කලෙමි.
  ගෑරුප්පුවේ ‍රැඳුනු නූඩ්ල්ස් ‍රැලි කිහිපය මුව තුලට රුවමින්ම A නැවතත් හඬ අවදි කලේය. 
අපි එයාලගේ ගමට ගිහින් අවුරුද්දක් ගෙවෙන්නත් කලින් B බබෙකුත් හම්බවුනා. අපි ගොඩාක් සතුටින් හිටියේ. 
ඒත් අග හිඟකම් තිබුනා අපිට. කොච්චර සල්ලි අමාරු වුනත් උඹලත් එක්ක එකතු වෙන්නවත් පරණ දඩබ්බර වැඩ කරන්නවත් මගේ හිත මට ඉඩ දුන්නේ නැත්තේ ඒවයෙන් එයාගේ හිත රිදේවි කියන බයට. 
අත මිට හිඟ වෙද්දි මම නොයෙක් රස්සාවල් කලා. බැරිම තැන මහරගම පැත්තේ බ්ලොග් ගල් වැඩ පොලකත් වැඩ කරන්න පටන්ගත්තා. 
ඒක ලේසි වැඩක් උනේ නෑ මම වගේ එකෙකුට. ඒත් මම එයාටවත් පවුලේ අයටවත් ඒබව හඟවන්නේ නැතිව බ්ලොග්ගල් ගැහුවා මොන දුක් විඳලා සල්ලි ගත්තත් ඒවා එයාගේ අතට ගෙනත් දුන්නම ඒ මූනේ ඇ‍ඳෙන අහිංසක හිනාව මගේ ඇඟපතේ වේදනාවල් සේරම මකලා දාන්නේ පුදුම විදිහට. 
ඒනිසා මාත් හරි කැමැත්තෙන් ඒ රස්සාව කලා. ඔහොම ඉද්දි මට "මාලේ" යන්න සෙට් වුනා. ටික දවසකට. ඒක ලේසි වැඩක් නොවුනත් මෙයාලව සතුටින් තියන්න නම් අතට වැඩිපුර සල්ලි ටිකක් හොයා ගන්න ඕන නිස මම දෙවරක් නොහිතම එහේ ගියා. 
මම නොහිතුවට එතන තමයි මට කෙලවුනේ....! 


කතාව ටිකක් දිග වැඩී වගේ ඒක නිසා ඉතුරු ටික මම පස්සේ කියන්නම්...

                                      පුනරාගමණය

 

 

 

         ඇත්තටම පමා වුනා...! තත්පර, විනාඩි, පැය, දවස්, සති, මාස කීයක්ද මන්දා..? කොහොම වුනත් මම පමා වුනා. හැබැයි ඒකට හේතු තියෙනවා. හරිම සාධාරණ හේතු. වැල් වටාරම් නැතුව කොරාපු කියාපු දේවල් නැතුව මම මෙහෙම කියඤ්ඤංකෝ. කාටවත් ඇණයක් ඇමක් නොවී තමන්ගේ පාඩුවේ යමක් කොරාන ජීවත් වෙන මාර්ගයක් සකසා ගන්න වෙහෙස මහන්සි වුනා පහුගිය දොහේ. ආං ඒ කාරිනා කටයුතු හිංදා තමුන්නැහෙලා මුණගැහිලා වචනයක් දොඩන්ට ඉස්පාසුවක් නැතිවුනා කිව්වොත් ඕං ඒක මුසාවක් නොවෙයි.   

           ඒත් එක්කම සහන් මහත්තැන් ඇතුලු බ්ලොග් ලියන කියවන හැමෝටම ස්තූති කොරන්නත් ඕනෑ මගේ නිහඬතාවය ගැන හොයලා මට මක්ක හරි කරදරයක්ද කියලා විපරම් කො‍රැව්ව එකට. ගොඩක් දේවල් අතපසු වුනා, මඟ හැරුනා, අමතකවුනා වුනත් සමහර දේවල් කිසිදාක අමතක වුනෙත් නෑ වෙන්නෙත් නෑ. උදාහරණයක් විදිහට ගත්තොත් මේ බ්ලොග් කලාව හා බ්ලොග් යාළුවෝ වගේ. අර වැලි කතරේ ඉද්දි ඇතිවෙලා තිබුනු ආතතිය මගහැර ගන්න ඔබලාගෙන් මට ලැබුණු සහය අනන්තයි අප්‍රමාණයි. පමාවෙලා වුනත් ඒ ගැන මෙහෙම වචන දෙක තුනකින් හරි සඳහනක් කොරලම පටන් ගන්න හිතුනා පුරුදු කෙරුවාව. 

          අළුත් මුහුණු එකතුවෙලා වගේම හුරු පුරුදු ඇතැම් අය පේන්නත් නෑ. සමහර විට මම වගේම කාර්යබහුල වෙලාද කියන්නත් බැහැ. කෙසේ වෙතත් අපි හැමෝම නැවත මුණ ගැහේවි. හැමදාම සරා ඔයාලගේ බ්ලොග් වලට ගොඩවැදේවි. කියවාවි, අදහස් දක්වාවි. එහෙනම් අවසරයි පැය කිහිපයකට සරාට හිතෙන දැනෙන දේවල් අරගෙන එන්න...........!!