හේන් කොටපු කාලේ.....

               

             අද ලියන්න තිබුන එකත් පැත්තකින් තියලා මේ හේන් ගොවිතැන ගැන ඉතිරි ටික කියලා ඉන්න කියලා හැදුව ඕං. ඔයාලට මතකනේ ලිපිය නතර කරපු තැන. ඕං මම එතනින් පටන් ගන්නවා. ඉතින් ඔහොම බෝග වර්ග හිටෙව්වට පස්සේ අපට තියෙන්නේ ටික දොහක් බලාන ඉන්න. වී ඉහලා තිබුනනම් ඉතින් දින 90කින් විතර අස්වැන්න නෙලන්න පුළුවන්. ඒ නැතත් ඉතින් මාස 2-3 යනකොට හේන දිහා බලන්නත් හරි ආසයි. බව බෝග හැම අතින්ම පලදරලා තියනකොට වැල්වල අවර, දඹල, මෑ, වැටකොළු, කරවිල තියෙනවා දැක්කම දැනෙන සතුට වචන වලින් විස්තර කරන්න තේරෙන්නේ නෑ ආයිබොවන් අත්විඳින්නම ඕන. මෙහෙම හේන් වල වවන එළවලු වලට මිරිස් වලට හොඳ ඉල්ලුමකුත් තියෙනවා. ඇයි ආයිබොවන් කෘතිම පොහොර කෘෂි රසායන මොනවත්ම නැහැනේ. අනෙක රසගුණත් බොහොම ඉහලයි. මම නැතත් අනිත් හාදයෝ දෙන්නනම් හොඳ ආදායමක් ගත්තා හේන් වලින්. මම නම් ඉතින් ඕවා කඩලා අම්මා අතට ගෙනත් දෙන එක තමයි කරේ. එහෙම වෙලාවට මට හරි සතු‍ටුයි. නොකිවුවට අපේ තාත්තත් ඔය ගැන හරි ආඩම්බර උනා කියලා මම දන්නවා. ගොඩාක් වෙලාවට එයාලා වත්තේ වැඩ කරන අයටත් ඒවා දෙනවා මගේ හේනෙන් කඩාපුවා කියලා. ඒවෙලාවට එයාලගේ මුහුණුවල සතුට....! ඕං ඕක තමයි යාළුවනේ සරානම් හේන් කෙරුවාවෙන් ලබපු ලොකුම ආදායම.

              
               ඉලඟට තමයි ලොකුම පුරස්නේ එන්නේ. මඤ්ඤොක්කා ලොකු වෙනකොට ඉඩම් අයිති කාරයෝ එනවනේ බිං කුලී ගෙනියන්න. මොකද යාළුවනේ වටපිට බලන්නේ. මොකක්ද බොලේ ඒ හරුපේ කියලද...? එච්චර හිතන්න දෙයක් නෑ, මම කිවුවේ වල් ඌරෝ ගැන වල් ඌරෝ...!

                                                ඔය ඉන්නේ..!
             ඒ විතරක් නම් මදෑ ඉත්තෑයොත් එනවා. වල් ඌරෝ ගැන කියනවානම් මෙහෙමයි. තනි ඌරා නම් එන්නේ ඌට නිශ්චිත ගමන් මාර්ගයක් තියෙනවා. අපි ඒකට කියන්නේ "අහර" කියලා. (අහර=සතෙකු ගමන් කරන මාර්ගය). එහෙම එන සතෙකුව නවත්වන්න හෝ දඩයම් කරන්න හරි ලේසියි. ඒපාර අවහිර කරොත් ගොඩාක් වෙලාවට සතා එන එක නතර කරලා දානවා. එහෙම නොවුනොත් ඉතින් තුවක්කුවක් බඳින්න වෙනවා. (ඌරොත් ඉන්නවා නාහෙට නාහන.) ඌරන්ට තුවක්කු බඳින විදිහත් කියන්නද..? මේවා කියලා පොලෝසියේ මහත්තුරු මාව කුදලං යයිද දන්නේ නෑ නඩු නැති වෙලාවක ඇවිත්. එයාලා ඉතින් නීතියට වැඩ කරන ඈයොනේ. සතා ගමන් කරන මාර්ගයේ පසකින් ලී කෑලි හතරක් හිටවනවා කතිර ආකාරයට මිටි රියනක් උසට. අතේ ඇඟිලි නමා බිම තැබූ විට වැලමිට දක්වා උස මිටි රියන වේ. ඕක උඩ තුවක්කු කඳ (සතුන්ට ඇටවීම සඳහා සකස් කරන ලද තුවක්කු විශේෂයක් වන අතර, මෙහි තිබෙන්නේ බැරලයක් "තුවක්කු බටය" පමණෙකි. මෙය වෙඩිබෙහෙත් කොටන ආකාරයේ එකක් වන අතර වෙඩිල්ල පත්තුවෙන්නේ නිපල් එක ගිනි ගැනීමෙනි. නිපල් එක මත කැප් එකක් තබා තිබේ. ඒ තුල ඇත්තේ පීඩනයට ගිනි ගන්නා වෙඩි බෙහෙත් විශේෂයකි. ඊට ඉහලින් අටවා ඇති ආප්ප හැන්දක හැඩය ගත් යකඩ පතුරක් වේගයෙන් කැප් එක මත වැදීමෙන් කැප් එක පුපුරන අතර ඒ ගිනිගැනීමෙන් තුවක්කුව පත්තුවෙයි. මෙය පැරනි ක්‍රමයක් වන අතර වැසි දිනවලදී එය එතරම් සාර්ථක ප්‍රතිඵල නොදේ. නවීන තාක්ෂණය උපයෝගී කරගෙන විදුලියෙන් ක්‍රියා කරන ආකාරයේ ඒවාද සෑදිය හැකිමුත් සියළු විස්තර මෙහි පල කිරීම නුසුදුසු යැයි සිතමි. අන්තිමට පහුගිය කාලේ අර කැලෑ පන්තිවල උගන්නපුවා පුරසිද්දේ කියා දෙනවයි කියලා මමත් ඒවට සම්බන්ධ එකෙක්ය කියලා ලස්සන කතාවකුත් ගොතලා දෙකක් ඇනලා කූඩුවේ දායි රට කරවන ඇත්තෝ. හිකිස්...! මොකටද නිකන් පාවෙන තොප්පි දාගන්නේ නේද..?) තියලා අර ලී වලට තදවෙන්න ගැටයක් දානවා. ඊලඟට අපි කිතුල් තත් කෙඳි ටිකක් අරගෙන එකට ගැට ගහලා දිග නූලක් වගේ හදා ගන්නවා. සාමාන්‍ය ප්‍රමාණයේ කිතුල් ගස්වලතියෙනවා කලු පාට නූල්වගේ කෙඳි විශේෂයක්. මේවා නූල්වගේ සිහින් උනාට හරි ශක්තිමත්. කලුපාට නිසා කරුවලේදි පේන්නෙත් නෑ. ඔහොම හදාගත්ත නූල සතා ගමන් කරන පාරේ අනිත් පැත්තේ ගහක නැත්නම් ලීයක ගැට ගහනවා. හැබැයි මෙහෙම ගමන් කරන කොට සතාගේ ගමන් මඟ නොපාගන්න වග බලා ගන්න ඕන. මෙහෙම කරන්නේ සතාට අපි ගැන ඉව නොවැටෙන්න.
             දැන් අපි එහාපැත්තේ ගැට ගහපු තත් කෙන්ද සතාගේ පාර හරහා මෙහා පැත්තට අදිනවා. ඔන්න ඕකට නෙව මිනිස්සු "මරුවැල" කියන්නේ. දැන් අපි කරපු වැඩ පිලිවෙලින් බලමු.මුලින්ම මිටිරියනට කතිර දෙකක් බැන්දා. ඒක උඩ තුවක්කු කඳ තියලා ගැට ගැහුවා. ඊලඟට තත් කෙන්දක් අරන් මරුවැලක් ඇද්දා. දැන් අමු ලීයක් අරගෙන බිම හිටවලා ඕක දුන්න වගේ නමලා බිම හිටවපු කරුවකට මන්දකින් (වැලකින් හෝ කම්බියකින් සැදූ රවුමකින්) සම්බන්ධ කරනවා. ඔහොම අටෝ ගත්ත ගැජමැටික් එකේ අගට හයිය කම්බියකින් හරි වයර් එකකින් හරි අඟල් දෙක තුනක පොඩි ලී කෑල්ලක් ගැට ගහනවා. ඔන්න ඔය ලී කෑල්ල තමයි අර තුවක්කුවේ හැන්ද උස්සලා ඒකට ආධාරකයක් හැටියට තියන්නේ. ඊලඟට අපි මරුවැල අරගෙන දුන්න වගේ නමලා තියෙන ලීය රඳවලා තියෙන මන්දේ ගැටගහනවා. ඊට පස්සේ මන්ද හැකිතරම් සීරු මාරු කරලා ලීයේ අගටම ගෙනත් නතර කරනවා. ඔන්න වැඩේ හරි, යන්තම් මරු වැල ඇදුනොත් දුන්න වාගේ නැමිලා තියෙන ලීය නිදහස් වෙන නිසා හැන්ද රඳවලා තියෙන ආධාරකය අහකට පනිනවා. ඊට පස්සේ වෙන්නේ මොකද කියලා මම කියන්න ඕන නෑනේ ආයිබොවන්. මේක ඉතාම අනතුරු දායක වැඩක්, මේ  වගේ තුවක්කුවකින් නිකුත් වෙන වෙඩිල්ලක් තරමටම අනතුරු දායකයි තුවක්කු බටයත්. ඒකියන්නේ ඒකත් පස්සට වීසිවෙනවා. ඒ නිසා මනා සිහි නුවණක් හා සියුම් වැඩ කිරීමේ හැකියාවක් නැති අයට මෙහෙම වැඩ කරන්න බැහැ. කවුරුවත්ම මේ වැඩ වලට යොමු නොවෙනවා නම් තමයි හොඳ. ඒත් ඉතින් හොඳ නරක මතක් නොවෙන්නේ මහන්සියෙන් වගා කරපුවා මේ සත්තු විනාශ කරලා දාලා තියෙනවා දැක්කම තමයි. ඇවිත් මඤ්ඤොක්කා ගහක් දෙකක් කාලා යනවා නම් කමක් නැහැනේ. තියෙන ගස් කොලන් පෙරලලා, බිම හාරලා නැති නාස්ති කරලා නෙව මේකලා යන්නේ. ඒ වෙලාවට ඉතින් %$%^^$#@&%%#$#@ තමයි හිතෙන්නේ.

            කේන්ති ගිය වෙලාවට මෙහෙම කෙනෙක් දැක්කම තරහා අමතක වෙනවා. බලන්නකෝ හැඩ..!
                          කතාවට අදාළ නැතත් පෙන්නුවේ මෙයා හැඩකාරයා නිසා..!
              ඒත් ඉතින් එකට එක කරන එක සරා වගේ කීපදෙනෙකුට හරි කියලා හිතුනට බ්ලොග් ලියන අපේ මහත්තුරු නෝනලා එහෙම නෑ කියලා මම දන්නවා. දැන් නම් සාරාත් හරි හොඳයි. ඇල් වතුරත් නිවලා බොනවා කියනනවනේ. මම තවත් ටිකක් කියන්නම්කෝ අර විස්තරේ. බලන්න මේ දේවල් ගැන ඔයාලා දැනන් හිටියද කියලා. ඔහොම ඌරෙකුට තුවක්කුවක් බැන්දම වෙඩි වදින්නේ සතාගේ පපු ප්‍රදේශයට. කලාතුරකින් බඩට වදිනවා, එහෙම වෙන්නේ සතාගේ ගමන් වේගය අනුව. හැබැයි බඩට වෙඩි වැදුනට නම් සතා නවතින්නේ නෑ. මොකද කලාතුරකින්ම තමයි ඌරෙක් එහෙම මැරෙන්නේ. දන්නවද මෙහෙම වෙඩි වදින සත්තුන්ව අතුරුදහන් කරන්නත් ගම්වල ඉන්න මිනිස්සු ගාව ක්‍රම තියෙනවා කියලා. වචන තුනක පුංචි මන්තරයක් කියලා අතේ ඇඟිලි වලින් "‍ටුක්" ගාලා සද්දයක් නිකුත් කලහම වරු තුනක් යනකම් සතාව හොයනවා බොරු. ඊට පස්සේ ඉතින් හොයා ගත්තත් වැඩක් නැහැනේ. හැබැයි ඒ වැඩේ කරන්න ඕන වෙඩි හඬේ දෝංකාරය මැකෙන්න කලින්. මිත්‍යයාව පතුරවන්න උත්සාහ කරනවා නෙමෙයි. මෙහෙම දේවල් ගැන මට අත්දැකීම් තියෙනවා. ඔය පහලින් තියෙන්නේ එහෙම සිද්දියක්. හැබැයි මේකත් කියන්න ඕන. මේ වැඩෙත් හොඳ දෙයක් නෙමේ, මොකද අතුරුදන් කලා කියලා සතාගේ පණ ‍රැකෙන්නේ නෑනේ. හොයා ගන්න බැරිවෙනවා විතරයි. හොයාගන්න කොට උගෙන් ප්‍රයොජනයකුත් නෑ. ඒකියන්නේ ඒ වෙනකොට සතා නරක් වෙලා. මේවා ගම්මු ඉරිසියාවට කරන වැඩ. ගම් වලත් එක එක විදිහේ මිනිස්සු ඉන්නවානේ. හේන් ගොවියෙකුට දඩයමක් හරි යනවා කියන්නේ අමතර ගානක්. ටිකකුත් නෙමේ ලොකු මුදලක්. මොකද අපි නොකෑවට වල් ඌරු මස් වලට කැමති අය බොහොමයි. ඒනිසාම ඒවා මිලෙනුත් වැඩී.

                        අහිංසකයා වගේ උන්නට මෙයත් ගොවියන්ට හරියට කරදර කරනවා...!
මෙන්න මට වුන වැඩක්. මගේ හේනටත් වල් ඌරන්ගෙන් කරදර වෙනකොට මමත් බැන්දා තුවක්කුවක්. ඒක බැන්දේ ඈත කෙලවරේ අපේ ගෙදරට එන පාර පැත්තේ. මොකද ඒ ඉසවුවෙන් තමයි හේනට ඌරෝ ඇතුල් වෙලා තිබුනේ. කොහොම උනත් පාරට ලඟ නිසා මම රෑට තමයි ගිහින් තුවක්කුව අටවන්නේ. ආයෙම පාන්දර ගෙහුං තුවක්කුව බාලා හංගනවා. මොකද උදේට අපේ වත්තේ කිරි කපන අය එනවනේ. ඔය කවුරු හරි නිකමටවත් හේන පැත්තට ගියොත් සොරිනේ..! කොහොම හරි දවසක් මහ පාන්දර වෙඩිල්ලක් පත්තු වුනා. සද්දේ ආපු විදිහෙන්ම මම දැන ගත්තා මගේ භාන්ඩේ තමයි මේ කියලා. එවලෙම දිව්වා බලන්න. වැඩේ හරි පත්තුවෙලා. සරා ඇතුලෙත් ඉන්නවනේ දඩයක්කාරයෙක් (සරා කියන්නේ හොඳ නරක දෙකේම සම්මිශ්‍රණයක්නේ.) ඌ පට ගාලා අවට නිරීක්ෂණය කලා. වෙඩිල්ල නියම ඉලක්කයටම වැදිලා වගේම මරණීය තුවාල වෙලා කියන්න පුළුවන් ශාක්ෂි එතන තිබුනා. මොකද මරුවැල ලඟම ඉදන් ලේ පාර තිබුනා. පව් කාරයා...........! ඔයාලට එහෙම හිතෙනවා නේද..? ඔයාලා හරි ඇති. හැබැයි මට එහෙම හිතුනේ නෑ. කොහොම උනත් මම දැනන් හිටියා සතා මේ ලඟම ඉන්න ඕන, මේ වෙඩිල්ල පත්තුවෙලා තියෙන හැටියට මරු විකල්ලෙන් පැනපු පිම්මට වඩා දෙයක් එයාට කරගන්න බෑ කියලා. මගේ නිගමණය නිවැරදි කරමින් ටික දුරකින් ලේ පාර නැවතිලා තිබුනට සතා හිටියේ නෑ. මම ඇවිත් අපේ කූටාලියෝ දෙන්නට පනිවිඩේ දුන්නා.( අපේ පනිවිඩ හුවමාරු ක්‍රම ගැන පස්සේ දවසක මම කියන්නම් හොඳේ.) පස්සේ උදේට හොයමු කියලා කතාකරගෙන මමත් ටිකක් නිදා ගත්තා. මේවගේ අනතුරු දායක වැඩ මම කරනවට තාත්තා කැමති නැති නිසා දෝස් මුරයක් වැ‍ටුනත් කම්මලේ බල්ලට හෙන ගැහුවට ගානක් නෑ කියලා කතාවක් තියෙනවනේ.  උදේම ඌරව හොයන්න හය හත් දෙනෙක්ම එකතු වුනා. ප්‍රධාන හේතුව සතා මගෙනේ. ඒනිසා විකුනන්නේ නැතිබව හැමෝම දන්නවා.ඌරුමස් කන අයත් ගෙදර නැතිනිසා තමන්ට කැමති තරමක් ගෙවල්වලට ගෙනියතැහැකිනේ.  

පේනවානේ හොර ගොනා වගේ ඉන්නහැටි..!

           ඒනිසා හැමෝම උනන්දුවෙන් හෙව්වා. වැඩක් උනේ නෑ. ලේ පාර වැඩි දුරක් නොතිබුනාට සතා නෑ. අන්තිමට හැමෝම කීවේ හොයලා වැඩක් නෑ හෙට දවල් මෙතනම සතා ඉඳී කියලා. එයාලා නොකියා කිවුවේ කවුරු හරි සතාට මතුරලා කියලා. එහෙනම් ලැබුන එකෙක් ගනිල්ලා කියලා මමත් ගෙදර ගියා. කිවුවත් වගේම පහුවදා දවල් සතා අපි හොයපු තැනකම මැරිලා ඉඳලා හම්බ වුනා. ඊට පස්සේ තාත්තගේ බැනුම් මැද වැඩ කරන මාමා කෙනෙකුත් අඬ ගහන් ඌව වල දැම්මා. ඔන්න ඒ කතාව. ඔය ඉත්තෑවන්ට නම් තුවක්කු බඳින්නේ වියතක් උසට නෙව. ඉත්තෑවට නම් තොන්ඩු තියන්නත් පුළුවන්. තව තියෙනවා "හබක"කියලා හඳුන්වන උගුල් විශේෂයකුත්. ඒකත් කරන ක්‍රමය නම් දන්නවා. ඒ උනාට මම කවදාවත් උගුල් අටවලා නෑ. මම ඉතින් වැඩිපුර කැමති පේස් ටූ පේස් ගේම් වලටනේ. ඌරට තුවක්කු බැන්දෙත් ඌ කවදාවත් වෙලාවට වැඩ කරන්නේ නැති නිසා.
              දැන් ඔය සත්තුන්ට හිංසාවක් වෙන විදිහට හේන් රකින හැටිනේ. නැතිද කාටවත් හිරිහැර කරදර නොකර වගාව රකින කෙරේම එහෙම...? තියනවා... ඇයි ආයිබොවන් පැල් ‍රැකිල්ල. ඕකත් හරි විනෝද වැඩේ. මුලු හේනම පේනතැනක පැලක් හදනවා. ඊට පස්සේ දුර මායිම් වලට දිග "ටක"බඳිනවා. රෑට කවියක් සීපදයක් කියාගෙන ඇහැරලා ඉන්නවා. නිදිමරන්න පුලුවන්නම් පවු පුරෝගන්නේ නැතිව වගාව ‍රැකගන්න පුළුවන්. අපිත් කරා තුන් දෙනාම එකතුවෙලා. ඌරන්ගෙයි අපෙයි වැඩි වෙනසක් නැති උනාට අපට ඌරන්ට තරම් වෙලා ඇහැරලා ඉන්න පුලුවන් කමක් නොතිබුනු නිසා වැඩේ සාර්ථක උනේ නෑ. අනික ඌරෝ අපි වගේ ගෙදරට හොරා "රා" බොන්නෙත් නෑ නේ. මත් ගතිය තියෙන කම් ගල් උඩට වෙලා සිංදු කිය කිය උන්නට මත් ගතිය ඉවර වෙනකොට ඒ තැන්වලම නින්ද ගිහිල්ලා කවුරුවත් නොදැනම. අනේ අපේ පැල් ‍රැකිල්ල.........!

                                                     මොනාද හිතෙන්නේ මෙහෙම තැනක් ගැන..!            


ගෙහුං එඤ්ඤං....!!!