සරා කියන්නේ බයිලද............?

                මම මේ කතාව ලියන්නේ අපේ සමහර අය ඉන්න මතයක් ගැන මගේ අදහස කියන්න. හැබැයි මම කාටවත් තමන්ගේ ස්තාවරේ වෙනස් කරන්න කියලා යෝජනා කරනවා එහෙම නෙමේ. එතැන ඉන්නේ මම නම් මම කරනදේ ගැන කියනවා විතරයි. පොලු මුගුරු ඇන්න සටනට එනවා නෙමෙයි ඕං.  

                 හැමදේම සම්පූර්ණ කරගෙන ජීවිතේ පටන් ගන්න හෝ ඇතැම් ඉලක්ක කරා යන්න හීන දකින ඇත්තෝ බොහෝමයි. එහෙම වෙනවා නම් එහෙම කරන්න පුළුවන් නම් හොඳයි. ඒත් ඉතින් ජීවිතේ කියන්නේ අපි හිතන පතන දේවල් ඒ විදිහටම වෙන තැනකට නෙමෙයිනේ. දහසක් බලාපොරොත්තු තියාගෙන යමකට අපි සූදානමින් ඉද්දී නොසිතූ කරදරයක් ප්‍රශ්නයක් ඔය මැදට වැටෙන වෙලාවල් නැතිද....? අර හැමදේම අමතක කරලා අළුත් ගැටළුවට විසඳුම් හොයලා නැත්ද අපි...? අන්න ඒ නිසයි මම කිවුවේ මුල ඉදන් අගටම ප්ලෑනකට අනුව වැඩකරන්න ජීවිතේ කියන්නේ අපි ප්‍රෝග්‍රෑම් කරපු ටයිමර් සර්කිට් එකක් නෙමේ කියලා. එහෙම එකක් නම් ගැටළුවක් නෑ අදාල "පල්ස්" එක ලැබුනම ඒ ඒ ස්වීච් එක ඔන් වෙලා අදාල කර්තව්‍ය කෙරෙයි. ඒ උනාට යාළුවනේ මේ ජීවිතය කියන සර්කිට් එක ප්‍රෝග්‍රෑම් කරපු කෙනා ඒකේ ඩයිග්‍රෑම් එක අපට දීලා නෑ විතරක් නෙමේ එකම ජාතියේ පරිපත දෙකක් හෝ ඊට වැඩි ගනනක් හදලත් නෑ. ඒ නිසා අපට අපි ගැන හෝ අපේ සමීපතමයෙකුගේ ජීවිතය ගැන පූර්ව නිගමන වලට ඒමේ හැකියාවක් නෑ. ඒ නිසා අර විදිහට කරනවද, මෙහෙම කරනවද කිය කියා තැවි තැවී ඉන්නවට වඩා හොඳයි අවසාන ප්‍රතිපලය ගැන විතරක් හිතට අරන් කොතනින් හරි පටන් ගන්න එක. උදේට ඇඳේම ඉදන් "තේ ද කෝපි ද බොන්නේ" කියලා හිතෙන් වද වෙනවට වඩා නරකද නැගිටලා "කේතලේ" රත්කරන එක...?

                අපට ලැබිලා තියෙන කෙටි ජීවිතයෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ගන්න පුළුවන් එතකොටයි. නිකන් හිතලා බලන්න මෙහෙම තීරණ ගන්න බැරුව අපි දවසකට විනාඩි කීයක් අපතේ යවනවද කියලා. මට මේ වැඩේ කරන්න ඕන.මේ හේතුව නිසා කරන්න බැරිවයි ඉන්නේ. ඔහොම කියන අය ඉන්නවා නේද...? ඕන තරම් ඉන්නවා. මෙහෙම වෙනකොට කාලය අපතේ යනවා විතරයි,ජීවිතේ එක තැනමයි බණ නෙමේ යාළුවනේ සරා මේ තියරි ෆලෝ කරනවා. මෙන්න නිධාන කතා දෙකක්ම.....     

              තනිකඩ කාලේ කුමාර ජීවිතයක් ගත කරපු නිසාත්, විදේශ ගතවීම් වලිනුත් අතේ තිබුනු මුදල් වැයවුනා මිස ලබපු ආදායමක් නොමැති නිසාත් කසාද බඳින දවස් වෙනකොට මා ලඟ මහගොඩක් සල්ලි තිබුනේ නෑ. කසාද බැඳලා ටික කලක් යනකොට අගහිඟකම් දැනෙන්න ගත්තේ අත දිගහැරලා වියදම් කලාට ලබපු ආදායමක් නැතිනිසා. ටික දවසක් යනකොට මට රක්ෂාවක අවශ්‍යතාවය දැනුනා. මගේ සුදුසුකම් වලට ‍රැකියාවල් ලැබුනට මට ඒතැන් සුදුසු නූනේ මට කාගෙවත් යටතේ වැඩ කරලා පුරුද්දක් නැතිනිසා. ලැබුනු ‍රැකියාවලට ඉක්මනින්ම ආයුබෝවන් කියලා මම මගේ හිතවතෙකුගේ ෂොප් එකක තාක්ෂණ ශිල්පියෙකු ලෙසත් වැඩ කලා ටික කාලයක්. මේ ආර්ථික අවපාතයට එකම හේතුව උනේ මගේ අපාය සහය මිතුරන්ගෙන් දුරස්වීම. ඉස්සර වගේ උන් එක්ක රවුම් ගහන්න වල බහින්න මට බැරි වෙන නිසා රට වටෙන්ම මට ආව වැඩ නැතුව ගියා. අනික ඉතින් කෝල් එකක් ආව ගමන් දුවන්න පුළුවන් කමකුත් නෑනේ මට.

               කොහොම හරි ආර්ථිකේ පහලම අඩියක තියෙන දවස්වල තමයි නංගි බබාලගේ අම්මා නංගි බබා අතට සල්ලි ටිකක් දීලා තිබුනේ ගේ හදන්න පටන් ගන්න කියලා. මහ ගොඩක් නෙමේ රු: ලක්ෂයක් විතර. නංගි බබාගේ වගේම අනෙක් අයගෙත් අදහස උනේ යන්තම් කාමරයකුයි කුස්සියකුයි හදාගෙන පදිංචි වෙලා ඉතිරි ටික හදමු කියලයි ටික ටික. ඒත් ඒ තරමට එකක් හදන්න යන බාස් කුලියටවත් අර මුදල ප්‍රමාණවත් නෑ කියලා මම දැනන් උන්නා. ඒ උනාට මම නොකර සද්දෙන් උන්නා. ඔය අතරේ මම වාස්තු විද්‍යාව ගැන ලියවුනු පොත් වගයක් ගෙනත් කියෙවුවා. ඒ අතරේ බොහොම පැරණි වාස්තු විද්‍යාව ගැන ලියවුනු පොතකුත් මට ලැබුනා. මම හොඳින් පොත් ටික කියවලා ඒවායේ තියෙන පොදු කරුනු සැලකිල්ලට අරගෙන ඒ අනුව නිවාස සැලසුමක් ඇන්දා. ඒ සැලසුම A4 කොලයක ඇඳපු නිසාද මන්දා ගෙදර අය හිනා වුනත් එක්ක. (මටද නිවාස සැලසුමටද කියා හරි හැටි නොදනිමි.) මම ඉතින් ඒවා ගනන් ගන්නේ නැතුව ඊලඟ පියවර විදිහට ගෙපල කපන්න පටන් ගත්තා. උදවුවට හිටියේ නංගි බබා විතරයි. මම කාටවත් අඬගහන්න ගියෙත් නෑ. දැක්ක දු‍ටු කෙනෙක් ආවෙත් නෑ...හිකිස්...! අනික මම ඒ ගමට අළුත් මිනිහෙක් නේ. ඒකත් එක හේතුවක් වෙන්නැති. අනික මොන තරම් අසීරු වෙලාවක උනත් මම අනිත් අයගෙන් උදවු නොඉල්ලන කෙනෙක් කියලා මගේ ජන්ම පත්‍රය බලන ඇත්තොත් කියනවලුනේ. කොහොම කොහොම හරි දවස් ගානක් දඟලලා දඟලලා ගෙපල කපලා ඉවර කරා.

               ඊට පස්සේ පවුන්ඩේෂන් දාන්න සුදුසු නැකතක් එහෙම බලලා ඒ සඳහා සුදුසු කම් තියෙන පලපුරුදු වැඩිහිටියෙකුට ආරාධනා කලා. ඔහු ඇවිත් මගේ නිවාස සැලසුම බලලා ඇහුවේ කවුද පුතා මේක ඇන්දේ කියලා. මම කිවුවා මමයි මාමේ ඇන්දේනම්... ඇයි මොකුත් අඩු පාඩුවක් තියෙනවද කියලා. එතකොට එයා මට කිව්වේ කිසි අඩු පාඩුවක් නෑ දරුවෝ.. බොහොම ලස්සණට වර්ග කරලා තියෙනවා මේ පිලිවෙලටම මේ වැඩේ කරනවා නම් ඔයාට මේ ගේ මාස තුනක් යනකොට හදලා ඉවර කරන්න පුළුවන් කියලා. (සැ/යු: මෙහි සඳහන් කිසිවක තාර බර වැලි බර අඩංගු නොවන අතර නයි ද නැති බව වගකීමෙන් ප්‍රකාශ කරමි.) ඇත්තටම මට හරි සතුටක් දැනුනා එහෙම කිවුවම. ඒ උනාට සරා කියන්නේ හිතේ ඇතිවෙන හැඟීම් මුහුනෙන් පෙන්නන එකෙක් නෙමේනේ. ඊට පස්සේ නැකතට නූල් ගහලා දීලා ඒ මාමා යන්න ගියා. එදා නම් කට්ටිය ගොඩාක් හිටියා.පවුන්ඩේෂන් එක දාන්න මගේ යාළුවෙකුත් ඇවිත් උදවු කලා.

                 අතේ තිබුනු අනෙක් සල්ලි වලින් මම මේෂන් වැඩට ඕන ආයුදයි (හැඳි, ලඹ. මනිස් ලෑලි. මට්ටන් ලී, ලෙවල්) ගල් වැලි බ්ලොක් ගල් සිමෙන්ති වගේ ජාති ගත්තා. අමු ද්‍රව්‍ය ටික ලං කරගෙන මම තනියම ගේ හදන්න පටන් ගත්තා. ජීවිතේටම මෙහෙම වැඩක් කරලා නොතිබුනාට මට හොඳ ෂුවර් එකක් තිබුනා මට මේවැඩේ කරන්න පුළුවන් කියලා. ගලෙන් ගල බැඳිලා බිත්ති ඉහලට යනකොට හෙවනැල්ල වගේ මගේ ලඟ උන්නේ නංගි බබා. පොඩි එකී කියලා මම හැම වෙලාවෙම විහිළු කලාට එයා හැම අතින්ම පරිපූර්ණ ගැහැනියක්. අද මේ ජීවත්වෙන සාර්ථක සරාගේ පි‍ටුපස ඉන්නේ එයා. අග හිඟ කම් ඉස්සරහ දොරෙන් ගෙට එනකොට ආදරේ පිටිපස්සේ දොරෙන් පැනලා යනවා කියලා තිබුනු පැරනි මතය බොරුයි කියලා කියන්න එයා මට හොඳ සාක්ෂියක්. සාර්ථක පිරිමි උපදින්නේ මේ වගේ ගැහැනු නිසා කිවුවොත් ඒක බොරුවක් නෙමේ. නොදන්න දේවල් කරන්න ගියාම අත්වැරදීම් වෙනවා. නංගි බබාටත් මම කරන වැඩ ගැන අවබෝධයක් නොතිබුන නිසාඇතැම් වෙලාවට එයා අතින් පුංචි පුංචි අඩුපාඩු කම් වෙනකොට කෙන්ද කන්ද වගේ දකින මම කෝප ගත්තේ නැතුව නෙමේ. ඒත් ඒ හැම වෙලාවේම එයා නිවිලම හිටපු නිසා පත්තු වෙච්ච වේගෙන්ම නිමෙන්නත් මට පුළුවන් උනා.

                කොහොම හරි අර මාමගේ අනාවැකිය සාර්ථක කරමින් මාස 3ක් ගතවෙන්නත් මත්තෙන් ලස්සන ගේ පොඩ්ඩක් අපි දෙන්නා අතින් ඉදිවෙලා තිබුනා. නිදන කාමරයක්, විසිත්ත කාමරයක්, මුලුතැන් ගෙයක් හා නාන කාමරයකින් සමන්විත වෙලා තිබුනා එය. මම විදේශ ගතවීමට පෙර අපට එහි පදිංචි වීමටත් හැකියාව ලැබුනා. සියළු දේවල් සම්පූර්ණ කිරීම වෙනුවට කොතනින් හරි පටන් ගත්ත එක තමයි මේ සාර්ථකත්වයට එකම හේතුව. මට ගේ හදන්න නම් ඕන ඒ වුනාට ඒකට ඕන කරන මුදල මා අතේ නෑ. ඇති වෙන්න සල්ලි නැතුව ගෙවල් හදන්න අතගහන්න බෑ. සල්ලි නැතුව වැඩේට අතගහලා නිකන් අනා ගන්න වෙන්නේ. ඔය වගේ පසුගාමී සිතිවිලි මගේ හිතේ තිබුනේ නෑ. මම තනියම ගෙපල කපන කොට මා දිහා ඔලොක්කුවට වගේ බලාගෙන ගියපු ගමේ මිනිස්සු, බිත්ති ටික ටික උස යනකොට මා දිහා බැළුවේ පුදුමෙන් වගේ. තනියම වහලේ ගහනකොට මාදිහා බලපු මිනිස්සුන්ගේ ඇස්වල තිබුනේ විශ්මයාර්තයක් වගේ දෙයක්.මේ කොලුවා TV බාස් කෙනෙක් කියලා නේද කිවුවේ, වගේ අදහසක් තමයි ඒ බැළුම් වල තිබුනේ. 

මේ අනිත් කතාව;

               මම රේඩියෝ කඩේ කරන කාලේ මගේ දවසේ ආදායම රු: 3000කට ටිකක් විතර වැඩි උනා. (සාමාන්‍ය) මේකෙන් 1500කටත් වඩා වැඩි කොටසක් මට වැය උනේ අරක්කු වලටයි සිගරට් වලටයි. මගේ යාළුවෝ, එයාලගේ බිරින්දෑවරු මට අනන්ත කියලා තියෙනවා ඔය වැඩේ නතර කරපං කියලා. ඒ වුනාට බීරි අලින්ට වීනා වයලා වැඩක් නෑ නොවැ. දවසක් මට මතකයි කොමියුනිකේෂන් එකක මගේ යාළුවෙක් මට කිවුවා මචන් උඹ ඔය හැමදාම අරක්කු වලට වියදම් කරන සල්ලි මට දීපන් ණයක් විදිහට මම අවුරුද්දෙන් මේ හයිලෙවල් පාරට බස් එකක් දානවා ඒ සල්ලි වලින් කියලා. වෛද්‍යවරු පවා මට කියලා තිබුනේ පුතා උඹේ බීම නවත්තන්න කාලේ හරි කියලා. ඒත් ඒවා ගඟට කැපූ ඉනි වගේ උනා. හැබැයි මට හිතුනු දවසේ ඒ කියන්නේ 2007-6-24 මම අරක්කුයි සිගර‍ටුයි දෙකම නැවැත්තුවා එකම දවසේ. මේ අවුරුදු 5ටම මට ඒවයේ අවශ්‍යතාවයක් දැනුනේ නෑ.

                ඒත් මේ අවට ඉන්න ගොඩාක් අය කියනවා මට ඇහිලා තියෙනවා, අපට නවත්තන්න ඕන මේවා නවත්තගන්න බැරිවයි ඉන්නේ කියලා. තවත් අය කියනවා මම අහවල් දවසේ ඉඳන් සිගරට් බොන්නේ නෑ අරක්කු බොන්නේ නෑ කියලා. ඒ වුනාට කවදාවත් ඒවා ක්‍රියාත්මක වුනු බවක් මම දැකලා නෑ. ඇතැම් අයට උදේට වැසිකිලි යන්නත් බැරිලු සිගරට් එකක් නැතිව. අහවල් එක චාර්ජ් වෙන්නේ නෑ කියනවනේ. මම කියනවා මෙයාලා කරන්නේ තනිකරම බොරුවක් කියලා. එයාලා එයාලව රවට්ටගෙන අපිවත් රවට්ටන්න උත්සාහ කරනවා. හිත පාලනය කරගන්න බෑ එහෙම නැත්නම් හිතට වහල්වෙලා. ගොඩාක් අය හේතු දක්වන්නේ තමන් යමක් නොකරන එක සදාරණීකරනය කරගන්න මිස එය හැබෑවටම කල නොහැකි නිසා නෙමෙයි. හිත ඇත්නම් පත කුඩාද කියලා පැරණි කියමනක් තියෙනවා හැමෝම අහලා ඇතිනේ. ඒවගේම ඒකේ තේරුමත් දන්නවා ඇති. උත්සාහය කෙරුවොත් කරන්න බැරි දෙයක් නෑ. ගැටළුව තියෙන්නේ හැබෑවටම අපට ඒ දේ කරන්න ඕන කම තියෙනවද කියන එකෙයි.

              මේ පෝස්‍ටුව ලියන එකත් ඔයාලා වගේම සාමාන්‍ය මිනිහෙක්ම මිස විශේෂ හැකියාවන් තියෙන අමුතු එකෙක් නෙමෙයි. හැබැයි හිතුවොත් ඕනම දෙයක් කරන හිත හයිය එකෙක්. අවසාන වශයෙන් මෙහෙම කියන්නම්, පැහැදිලිවම මම ඔයාලට කියන්නේ නෑ මෙහෙම කරන්න අරහෙම කරන්න කියලා. මට ඕන උනේ කල හැකියි කියලා කියන්න විතරයි. කරන්නේ කොහොමද කිය කිය වද නොවී කොතනින් හරි පටන් ගන්න කියලයි.

ප/ලි:  

මේ වතාවෙත් රට ඇවිත් සරා මහ කාලයක් උනේ නෑ.අවුරුදු දෙකයි. අවශ්‍යතාවය තියෙනවා නම් තම අරමුණු වලට යන්න ජීවිත කාලෙම නොර‍ටුන්ට උගස් කරන්න ඕන නෑ. මම මේ වෙනකොට මට තිබුන මුදල් ප්‍රශ්නත් විසඳගෙන ගෙයි ඉතුරු ටිකත් හදලා බිස්නස් එකත් නැවත අරඹන්න ඕන කරන මූලික පසුබිම හදාගෙන ඉවරයි. මේ හැම දෙකටම මූලික උනේ මගේ ශක්තිමත් අරමුණ මිස වෙන දෙයක් නෙමේ. සරාලගේ තාත්තලා සල්ලි කාරයෝ උනාට සරා දුප්පත් මිනිහා. හැබැයි ඒ සල්ලි වලින් විතරමයි. අරමුණු වලින් චිත්ත ශක්තියෙන් නම් සරා තාත්තට වඩා දහගුණයක් පොහොසත්. සල්ලි නම් මොනවද නේද යාළුවනේ....

එහෙනම් ආයිබොවන්... මම ගෙහුං එඤ්ඤං....!