අමුතු කතාවක් 11 නංගි බබා....

සිත හැදුනුවෙත් ඔබයි..
පසු පසම එලව එලවා විත්..
සැනසුවෙත් ඔබයි..
නුඹ මගේ සිත අරන් ගියා පුදුමයක් නෙමෙයි..


ඉතින්...?
පේව්මන්ට් එක සෙරෙප්පුවෙන් හාරන්න ට්‍රයි කරන එයා දිහා බලාගෙන මම කට හඩ අවදි කලා.
කොහොමද කියලනම් අහන්නේ නෑ මම,හැම වෙලාවෙම කතා කරන නිසා ඔයාගේ සැප සනීප දන්න නිසා.මේ හරියෙන් කොහොමද ඔයාලා බස් එකට නගින්නේ..?
නෑ අපි ස්ටෑන්ඩ් එකෙන් බස් එකේ නගින්නේ..!
හ්ම්.. ක්ලාස් ඇරුනු ගමන්නේ යමුද මොනා හරි බොන්න...?
අනේ බැ.. අපි ඉක්මනට යන්නෝනේ..!
හරි ඉතින්.. ඕකට පැය ගානක් යනවයෑ...
බෑ බෑ දැන් යන්න ඕන...
ඔයා මාරයිනේ, ආපු ගමන්..?
ඔයාට මාව බලන්නනේ ඕන කීවේ, දැන් හරිනේ.. අපි යනවා.!
පොඩ්ඩක් ඔහොම ඉන්න..!
ඇයි..?
මේක ඔයාට ගෙනාවේ ගන්න.
තරහ වෙන්නෙපා අයියේ, මට මොකුත් එපා. මම යන්නම්...!
හ්ම්...!
මම එතනින් එහාට මොකුත් කතා කලේ නැහැ. අපට පි‍ටුපාලා ඈතට යන එයාලා දිහා බලා ඉන්නවා හැරවෙන කරන්න දෙයක් තිබුනේ නෑ මට. පොදු වෙලද සංකීර්ණය අස්සෙන් එයාලා නොපෙනී ගියාටත් පස්සේ මම ඒදිහාම බලා උන්නා.
දැන් යං..!
චින්තකගේ හඩින් මම පියවි තත්වෙට ආවා.
කොහේද..?
වෙන කොහේද... ගෙදර..!
මේක..?
අතේ තිබුනු පුංචි පාර්සලය ඌට පෙන්නන ගමන් මම ඇහුවා.එයාට දෙන්න කියලා ගනිපු පුංචි පර්පියුම් එක. උදුරලා වගේ ඒක ගත්ත ඌ ඈතින් පෙනුන ගාබේජ් එක පැත්තට විසි කලා.
බම්බුවටද එන්න කිව්වේ...
ඌ කියවනවා. මම උත්තර බදින්න යන්නැතිව බස්ටෑන්ඩ් එක පැත්තට ඇවිදගෙන ගියා. මොකද්දෝ නොතේරෙන හේතුවකට මම බිදිලා කියලා මට දැනුනා. ඒත් ඒක පිටට පෙන්නන්න මගේ අහංකාර හිත කැමතිඋනේ නෑ.
රුවන්වැල්ල පැත්තෙන් යමු,මට අබාන්ස් එකට යන්නත් ඕන...!
එහෙම කියාගෙනම මම රුවන්වැල්ල බස් එකකට නැග්ගා. අයිනකට වෙන්න ඉදගත්ත මම ගතවුනු විනාඩි කීපය ගැන ආයේ හිතන්න පටන් ගත්තා.ඇයි එයා එච්චර ඉක්මනට ආපහු ගියේ. පෝන් එකෙන් ගිරවි වගේ කියෝන එයාම නේද වචන 10ක් වත් කතා නොකර යන්න ගියේ.
ඇයි ඒ.. සමහරවිට එයාගේ හිතේ උන්නේ වර්තමාන "මොඩ් ගොවියෙක්" වෙන්නැති. බලාපොරොත්තු වුනු රුව නොදැකපු නිසා එයාලා කලබල වුනා වෙන්න බැරිද.
වෙලාවකට පන්ඩිත කතා කිව්වට ඒකී තාම පොඩි කෙල්ලක්.ඕනනම් අවුරුදු විස්සක් විතර ඇති. මේ බ‍ටු ඇටයක් හින්දා බම්බුවටද මම මනෝ ගහන්නේ. ගමේ උන් කියන විදිහට මම ක‍ටුවටත් නැති වහල්ලටත් නැති මදාවියා. එහෙව් මට කොහොමත් හරි යන්නේ නෑ මේ සමණල්ලු වගේ කෙල්ලෝ. මම මටම කියා ගත්තා.
ඒ කියන්නේ උඹ දැන් ගියේ පරස්ථාවක් ගැන හිතේ තියාගෙන.
නෑ නෑ ඒක බොරු..!
එහෙනම් මොන මගුලකටද උඹ ඔච්චර වොරි වෙන්නේ..? අමතක කරල දාපන්කෝ. උඹම නේද හැම වෙලාවෙම පම්පෝරි ගහන්නේ, මම ගල් පලලා මද කාපු එකෙක්ය,මට කවුරු නැතත් දුකක් නැතිය කියකිය. ඒක ඇත්ත ඒත්.. ඒත් මේ පුංචි කෙල්ල නිසා පහුගිය දවස් වල මම සතුටෙන් හිටියා.එතකොට අද වෙච්ච දේ.... නෑ මම ආයේ හිතන්නේ නෑ ඒගැන..........
රථාචාර්ය වරයාගේ වේගවත් රිය ධාවනය නිසාම කිලෝ මීටර 25කට වඩා වැඩි නැති ඒගමන පැය දෙකහමාරකටත් වඩා වැඩි කාලයකින් අපට නිමා කරන්න හැකියාව ලැබුනා.
අම්මපා කරත්තෙක ආව නම් මීට කලින් ගෙදරටම යන්න තිබුනා.
බස් එකෙන් බැහැපු චින්තකයා කියවනවා.
කොහොමත් උඹට කරත්ත තමා හරියන්නේ.
මිස් වෙච්ච එකම වචනේ අහුල ගනිපු මම ඒකෙන්ම ඌට දමලා ගැහුවා.ඌ මං දිහා බලලා කරබා ගත්තේ ඇයි කියලා හිතන්න මට ඕන කමක් තිබ්බේ නෑ.
ආයේ අවිස්සාවේල්ලෙත් රස්තියාදු වෙන්න බෑ බං මෙහෙන්ම ගනින්.
ඌදිහාට නෝට්‍ටු කොල වගයක් දික් කරමින්ම මම කිව්වා.
මොනවද...?
රෙඩ් රම් එකක්...!
මේ මහ දවල්...?
මම වේගෙන් ඌ පැත්තට හැරුනා..  කටින් වචන පිට නොකලට ඒ බැල්ම තේරුම් ගන්න ඌට එච්චර අමාරු වෙන්න නැතිව ඇති. හා.. හා කියපු ඌ අදාල තැනට පියවර මැන්නා. අබාන්ස් එකේ ගනුදෙනුව පෝන් එකෙන්ම සෙට්ල් කො‍රැව්වේ ඉක්මනින්ම හිතේ දුක අරක්කුවල දිය කරන්න ඕන නිසා.

                            ***************************************************
             කනගාවම බෙරිහන් දෙන පෝන් එකේ සද්දෙන් අවදිවූ මම එක ඇසක් පමණක් හැර අවට පරිසරය නිරික්ෂීමි. නිවස පුරාම දැල්වෙන විදුලි පහන් හේතුකර ගෙන මේ රාත්‍රිය යැයි අනුමාණයක් ගොඩ නැගීමි.
මහ රෑනේ බොල, කොයි ප### නිදා ගන්න දෙන්නේ නැත්තේ...!
තනියම මිමිනූ මම දුරකථනය අතට ගත්තෙමි.
ම්හ්.. මාමෙයා... මොකද බං...?
ආ....උඹට තාම රෑ උනේ නැතෙයි..?
මොකක්... තොට පිස්සුද් හු##....? මේ රෑ මට ඇහැරවලා කුනුහබ්බ අහන්නේ...
ඇහැරවලා....?
ඔව්... ඇහැරවලා තමයි, මට හොදට නින්ද ගිහින් තිබුනේ..!
ඈබොල ## මම මෙහෙ ‍තෝ කෝල් කරනකම් බලාගෙන ඉද්දි ‍තෝ ඔහේ දපලද හිටියේ. දීයා කන්න එපායෑ යකෝ මූව.
ඉතින් රෑට නිදාගන්නේ නැතිව මටත් කියන්නේ ‍තෝ වගේ අවලමේ යන්න කියලද.
මටත් පසු බහින්න ඕන කමක් තිබුනේ නෑ.
අනික කවුද උඹට බලාගෙන ඉන්න කීවේ.. නිදාගන්නෙපෑ.
ඇයි උඹ දවල් කීවේ රෑවෙලා කතා කරන්නම් කියලා.
ඈහ්.. මම එහෙම කිවුවද...? ගනන් ගන්නෙපා බං ඔය බීපු වෙලාවට කියන කතා. හොද එකාවගේ නිදියපන් මට වද නොදී.
මේහ්... බයිලා ගැහුවා ඇති දැන්,උඹේ ඩිසිෂන් එක කියපන් මට. .!
මම ලෑස්තියි බං....!
හ්ම්.. ඒක හොදයි..! කඩේට මොකද කරන්නේ..?
මම හෙටම දැන්වීමක් දානවා 25 වෙනිදා වෙනකොට කඩේ වහන නිසා හැමෝගෙම බඩු ක්ලියර් කරගන්න කියලා. සති දෙකක් තියනවා ඇතිනේ. මගේ බඩු සේරම චින්තකයට කැමති දෙයක් කර ගන්න කියනවා...!
හරි මෙහෙන් වෙන්න තියන සේරම දේවල් මම පිලිවෙල කරලා ඉවරයි මේ වෙනකොට. පිස්සු කෙලින්නැතුව ඔය දවස් ටික හිටපන්.මම තියනවා එහෙනම් 
ඕකේ.
ඇමතුම විසන්ධි කල මම දුරකථනය දිහා බැලුවා. මග හැරුනු අමතුම් කීපයක්ම සටහන් වෙලා තිබුනා එහි. කෙටි පනිවිඩත් ඇතුලුව. ඒත් මට ඒවා බලන්න ඕන කියලා හිතුනේ නෑ. කොට්ටේ යට තිබුනු ඩයරිය අතට ගනිපු මම ඒකෙ මෙහෙම ලිවුවා, "ඔය පුංචි සමණල ත‍ටුවලට මගේ බර දරන්න අමාරු වේවි නංගි බබා. ඒ නිසා හේතුවක් නොකියම මම යන්නම්."

ගෙහුන් එන්නම් ආයිබොවන්....!
ඔයා රට යන්නෙපා අයියේ...! නංගිබබා 12න්...