සිත්තර වීරයෝ සහ JAMES BOND ගේ නව නිපැයුම්...

             අද මාත්තුරුකාවද මොකක්ද එක ටිකක් දිග වැඩිද මන්දා. ඒත් කරන්න දෙයක් නෑ එහෙම කරන්න වෙනෝ. ටික දවසකට පස්සේනේ ඔන්න ඔහේ කමක් නෑ නේද...? ඉස්සර මම නිතර කියවපු බ්ලොග් එකක් ලියපු කෙනෙක් තමයි "ජනූ" කියන්නේ. එයා ගොඩාක් වෙලාවට ලිවුවේ පුංචි කාලේ මතක ගැන. කූඹි, කලාමැදිරියෝ, මකුළුවෝ ගැන එහෙම බොහොම අපූරුවට ලිව්වා එයා. අද යාන්ත්‍රීකරනය වෙලා උන්නට අපිත් කුඩා කාලේ ඉතාම සුන්දර ගම්වල බොහොම ලස්සන ළමා ජීවිත ගෙවාපු අය නිසා මමත් බොහොම ආසවෙන් තමයි ඒ කතා කියෙව්වේ.එහෙම කියවපු දවසක මට මතක්වුනු කතාවක් තමයි මේක.

             එදායින් මාස ගානක් ගෙවුනු තැන තමයි ලියන්නේ. ඔයාලා අතරින් ගොඩදෙනෙක් දන්නවා, නොදන්න කෙනෙක් ඉන්නවානම් දැන් දැනගන්න. මීට කාලෙකට ඉස්සර චිත්‍ර කතා පත්තර කියලා ජාතියක් අපේ රටේ බොහොම ජනප්‍රිය වෙලා තිබුනා. ලොකු කුඩා හුඟ දෙනෙක් මේකට ඇබ්බැහිවෙලා තිබුනා කිවුවොත් මම හිතනවා ඒක නිවැරදියි කියලා. රේඛා චිත්‍ර තුලින් මිනිස් සිත් තුල ඇතැම් මනක්කල්පිත චරිත ගැන අති දැවැන්ත ප්‍රථිරූප ගොඩනගන්න සමත්වුනා අපේ ඇතැම් නිර්මාණ ශිල්පීන් චිත්‍ර කතා පත්තර තුලින්. යුනිකෝ මුල් යුගයේ සරත්මධූ අතින්ද පසුව ගුනපාල ජයලත්ද, රෆීක්ඩීන් මුල්කාලයේ ලියූ ස්පාටකස් හා පසුව "ස්කාගස්" යන කතාද, සිංහ ලියපු ඇඳපු ඔමේගා වගේම ටෝගා කියන කතා දෙකත් බන්දුලගේ සිකරි කතාවත්, විල්බට් රණසිංහ ලියපු ඇඳපු "සඩ්න්" නැමති ගොපළු (කව්බෝයි) කතාවත් සරා අත හරින්නැතිවම කියවපු කතා කීපයක් වුනා.

             සඩ්න් කතාවට පස්සේ ඔහු අතින් නිර්මාණය වුනු දියමන්තිවටය කියන කතාවේ එක් චරිතයක් සරාට කල හදියක් ගැන නෙව අද පෝස්‍ටුවෙන් කියන්න හදන්නේ. කලින්ම කියන්න එපායෑ මේ හැම කතාවම ලියවුනේ "සිත්තර" පත්තරේ. මේ කතා ඇරුනම තව එක එක නිර්මාණ ශිල්පියෝ අතින් නිමවුනු ආදර කතා රාශියක්ම තිබුනා.ඉතින් ඊට පස්සේ, සුද්දි, සමාවෙන්න මා අන්සතු ලඳකි, සඳා, නෙලුම් සහ සමන්මලී, ආදරයත් ‍රැල්ල වගෙයි, සරස්වතී වගේ. ඒ කාලේ නම් ඕවා කියවන්න කැමැත්තක් තිබුනේ නෑ. ඒවගේම චිත්‍රකතා පත්තරත් රාශියක්ම ඔය කාලේ තිබුනා සිත්තර,සත්සිරි,දසුන,සත්මින, මධුර, සතුට,චිත්‍රමිත්‍ර, මල්සර,හිතවත අපොයි සමහර ඒවා මටත් මතක නෑ. සඳුදට නිකුත් වෙන චිත්‍ර කතා පත්තර පහක් අපේ ගෙදරටත් ගත්තා ඒ දවස්වල. දිනේ සඳුදා කියලා සඳහන් උනාට සෙනසුරාදා වෙනකොට ඒවා මාර්කට් එකට ඇවිල්ලා ඉවරයි. අපිත් ඉතින් අද පත්තරේ බැලුවම ඊලඟ කොටස බලනකම් නොඉවසිල්ලෙන්නේ ඉන්නේ. ගමේ පත්තර ගන්න ගෙවල්වලට ඒක කියවන්නම විතරක් යන එන පිරිසකුත් හිටියා නෙව ඒ කාලේ. ඉස්කෝලෙට ගියහමත් මුලින්ම කතා කරන මාතෘකාව ඕක නොවැ.

                         

              

                කතාවෙන් කතාව ලියන්න ඕන වුනු එක පහුවෙනවා නේද...? කමක්නෑ මේ කතා ප්‍රවේශය කියලා හිතමුකෝ. අනිත් එක චිත්‍ර කතා ගැන ලියනවානම් මාගලක් වගේ පෝස්‍ටුවක් ලීවත් තවටිකක් ඉතිරි වෙනවා ෂුවර්. ඉතින් මම අර කියපු දියමන්ති වටය කියන කතාව ඔය ජේමිස් බන්ඩා නෑ නෑ ඌ නෙමේ "ජේම්ස් බොන්ඩ්" කියන රහස් පරීක්ෂක චරිතය වටා ගෙතුනු එකක් නොවැ. එයාට හරි අපූරු කාර් එකකුත් තිබුන. ගොඩබිම වගේ දියෙත් යන්න පුළුවන්. උඩින් යටින් දෙකෙන්ම. ඇස්වහක් කටවහක් නෑ හොඳ ෆයිටර් (fighter) කෙනෙක් වුනු ඔහුට ඇහිපිය හෙලන පමාවට වෙඩි තියන්නත් පුළුවන් උනා ඉලක්කයට. හැම වෙලාවෙම ලස්සන කෙල්ලෙකුත් ලඟ හිටියා. ඒත් ආයිබොවන් අපට ඔය කෙල්ලව නම් අමතක කොරන්න වෙනවා අකමැත්තෙන් උනත් දැන්මම. මොකද ඒකාලේ මට කෙල්ලෝ අරහං. දැන්නම් එහෙම නෑ කියලා අපේ මායියා නම් කියනවා. මමනම් දන්නේ නෑ ඉතින් ඒක ඇත්තද නැද්ද කියලා අහන්න වෙන්නෙත් උන්දෑගෙන්ම තමයි.Dඔන්න මම කතාව කියනවා..............................

                         

                සරා පොඩිකාලේ හිතාහිටියේ ලොකු උනහම "ජේම්ස් බොන්ඩ්" කෙනෙක් වෙන්නෝන කියලා. සරා ආසම සෙල්ලම් බඩුවත් ඉතින් ඒකාලේ පිස්තෝලෙනේ. සරාට එක එක විදිහේ සෙල්ලම් පිස්තෝල 10-15 විතර තිබුනා ඔය කාලේ. සේරම ගෙනත් දෙන්නේ තාත්තා තමයි ඉතින්. සමහර ඒවයේ සද්දෙයි දුමයි විතරක් උනාට, උන්ඩ නිකුත්වෙන විදිහේ ඒවත් දෙකතුනක් තිබුනා. මිල අධික උනත් සරාගේ තාත්තා ඕවා ගෙනත් දෙන්න පැකිලෙන්නේ නෑ. හේතුව...

"චූටි කොල්ලා ආසා ඕවටනේ"....! අනික ඌ ඕවා කඩලා බිඳලා දාන්නේ නෑ...!!

               හැම සතියෙම අඟහරුවාදා සරාලගේ අම්මා දම්මුල්ලේ පොලට යනවා. ඒ ගෙනියන බඩු ලිස්ට් එකේ "කාට්ස්" රෝල් තුන හතරක් නම් වරදින්නේ නෑ. පතුරම් නැතුව කොහොමද වෙඩි තියන්නේ...හිකිස්..!! නිවාඩු තියෙන හැම වෙලාවෙම සරා තනියම කැලේට රිංගනවා. නිකම්ම නෙමෙයි විවිධ ප්‍රමාණයේ පිස්තෝල දෙක තුනකුත් අරගෙන. ඔය එක පිස්තෝලෙකට පතුරම් බෙල්ට් එකකුත් තිබුනානේ. පණිවුඩ හුවමාරු කරගන්න යන්තරේ වෙනුවට (walkie talkie) තියෙන්නේ sanyo පොකැට් රේඩියෝ එකක්. ඒ කාලේ FM එහෙමත් නෑ. MWවිතරයි තිබුනෙත්, පොඩි ඉයර්පෝන් එකත් කනේ ගහගෙන තමයි ඉන්නේ නිතරම. රේඩියෝ එකනම් නිතරම සුසර (tune) කරලා තියෙන්නේ ඒ කාලේ බොහොම ජනප්‍රිය වෙලා තිබුනු "දෙවන සේවය"ට. වර්තමාන වෙළඳ සේවය,එහෙම කිව්වට දැන්නම් එහෙම එකක් තියෙනවද කියලා මම දන්නේ නෑ. අර මොනවද යට ගෙහුං ගොමරිටිද මොනවද උඩ පාවෙන කාලයක් නෙව මේ. 

               මම හිතන්නේ සරාට සංගීතය ගැන ඇල්මක් ඇතිවෙන්නත්, පැරණි ගීත මතකයේ ‍රැදෙන්නත් එක හේතුවක් වෙන්නැති මේකත්. පොකැට් රේඩියෝ එකෙන් මොනා ඇහුනත් සරා තනියම කතාකරනවා ගොඩක් වෙලාවට. ඔක්කොම ඉතින් CIA එකට විරුද්ධ රහස් පණිවිඩ තමයි.P සන්නද්ධ පිරිස් එක්ක ගැටෙන එකමයි වැඩේ. සතුරෝ විදිහට තොර ගන්නේ තොර‍තෝංචියක් නැතිව කෑගහන කුරුල්ලෝ තමයි ඉතින්.අවුලක් නෑ උන්පස්සේ පන්නන්නත් හිතේ මැවුනු අපූරු කාර් එකකුත් තියෙනවනේ. අහල පහල සතුරෙක් ඉන්නවානම් සරා ලඟ තියෙන සංඥා දර්ශකය (signal indicator) ඒබව සරාට දැනුම් දෙනවා. ඊට පස්සේ ඉතින් සතුරා සොයාගැනීම, බිහිසුනු සටනකින් පසු ජයග්‍රහනය හෙහ් හෙහ් සෙල්ලම් නෑ හරිම මාන්දමිකයි D.  ඇලකින් වතුරටිකක් බීලා කැලේ තියෙන පළතුරු මොනා හරි කාලා (පැෂන්ෆෘට්, අඹ, රඹුටන්, ඇඹිල්ල, හිඹු‍ටු) පැය ගානක් තනියම කතාකර කර ෆයිට් කරනවා. කාට්ස් රෝල් දෙක තුනක් ඉවර වෙනකම් වෙඩි තියනවා. ගස් වැල්වල එල්ලෙන්න ගිහින් වැටිලා සමහර වෙලාවට අතපයත් ලෙලි ගහගන්නවා. හොඳටම හෙම්බත් උනාට පස්සේ තමයි කැලෙන් එලියට එන්නේ.

              ඒ කාලේ සරා හිතාගෙන උන්නේ හැබෑ ලෝකයෙත් මේ වගේ ඇති, ලොකු උනහම මටත් එහෙම ඉන්න පුළුවන් වේවි කියලා. ඒ වගේම තමයි අර කාරෙක ඕකට "සබ්මැරීන්" (submarine) එක වගේ දියයටත් යන්න පුළුවන් උනාට ගුවනින් යන්න බෑ. මම හිතා හිටියේ ඔහොම කාර් එකක් අරගෙන ඕක ගුවනිනුත් යන්න පුළුවන් විදිහට හදන්න. සමහර වෙලාවට මම කැලෙන් එලියට එනකොටත් මට වැහිලා ඉන්න "ජේම්ස් බොන්ඩ්" එහෙමම ඉන්න අවස්ථා තියෙනවා. එහෙම වෙලාවට නම් හතුරා වෙන්නේ අපේ නංගි. මම ඉතින් තුම්මුල්ල පැනලා ගහන ෂොට් අපේ කෙල්ලට ඔරොත්තු දෙන්නේ නෑ කොහොමවත්. දෙපාරක් උන්දැගේ අත කැඩිලා මාස ගානක් වෙදකම් කලා අම්මයි තාත්තයි.හිකිස්...! මම කියලත් මොනා කරන්නද, මොකෝ ඕවා මම කරන දේවලුත් නෙමේනේ ජේම්ස් බොන්ඩ් මිස.P අනික ප්‍රතිවාදියාට මනා සටන් පුහුණුවක් නැති එකේ අඩුව නොවැ. සමහර වෙලාවට සටන්වල උග්‍ර අවස්ථාවලදී කියවෙන්නෙත් චිත්‍ර කතාවේ දෙබස්මයි. ඒතරමට ඒවත් කටපාඩම්. හැබැයි පොඩ්ඩ වැරදුනොත් අපේ කෙල්ලගේ (නංගිගේ) කොසු පාරක් ඉදල් පාරක් මට වදින වෙලාවල් නැතුවමත් නෙමෙයි. ඒ වෙලාවට ඉතින් ජේම්ස් බොන්ඩ් ට ඇඩ්‍රසුත් නෑ. හික් හික්...!

            but no complains...! මොකද මම ඉස්සර උනානම් මම කරන්නෙත් ඔය වගේම වැඩක් නිසා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය වුනත් අපේ පැමිණිලි බාරගන්නේ නෑ.   කොහොම උනත් ඔය ජේම්ස් බොන්ඩ්ට ස්තූතිවන්ත වෙන්න මම අලුත් නිෂ්පාදනයකුත් කලා. ඒතමයි කුඩමිටි තුවක්කුව. කුඩයක මිටක් තුවක්කුවේ බටය( බැරල් එක) විදිහට යොදාගෙන ඇත්තටම වෙඩි තියන්න පුළුවන් විදිහට හදපු තුවක්කුව. තුවක්කුව කියලා මම කට වචනෙට කිවුවට මේක පිස්තෝලයක්. ඒකට වෙඩිබෙහෙත් ඊයම් බරු එහෙම දාලා වෙඩිල්ල කොටන්න ඕන. නිපල් එකට දාන්නේ පීඩනයට ගිනිගන්න වෙඩි බෙහෙත්. ඔය ඉස්සර අපි චීන පටස් වලට බීරංග ගහන්න එහෙම ගත්ත වෙඩි බෙහෙත් වර්ගය. කොකා ගස්සනකොට පොඩි යකඩ පතුරක් ඇවිත් නිපල් එකේ වැදුනම වෙඩිල්ල පත්තු වෙනවා. අඩි 30කටත් වඩා දුර ඉලක්කෙට වෙඩි තියන්නත් පුළුවන් නෙව. මේකත් අරගෙන කැලෑ වැදිලා මම ඉලක්කෙට වෙඩි තියන්නත් පුරුදු වුනා. ඒත් ඉතින් නිතර නිතර කැලේ ඇතුලෙන් වෙඩි සද්ද ඇහෙන කොට අපේ තාත්තගේ අවධානය ඕකට යොමුවෙයි කියලා මගේ ටිකිරි මොලේට වැටහුනේ නෑ. ඒනිසා දවසක් බඩුත් එක්ක හොරු මාට්‍ටුවෙලා දුන්නේ නැද්ද බඩකට පුරා හොඳ ගුටි පූජාවක්. ෂොල්ල වේල ඉල්ලෙයි අයියා. නල්ල අඩි...!!! ඔන්න හිරුවෝ නව නිෂ්පාදන වලට අපට ලැබෙන සැලකිලි.....! නිකම්ම නම් තව කමක් නෑ. මේක කොහොමද හැදුවේ, කොහොමද වැඩ කරන්නේ කියලා අහලා වෙඩිල්ලකුත් තියලා පෙන්නන්න කියලා ඔක්කොම ඉවර උනහම තමයි අල්ලගෙන තඩිබෑවේ.. අම්මපා හරි හිතට අමාරුයි බං...!!    

පසුව ලියමි:

පස්සේ අම්මට මම පැමිණිලි කලා. අම්ම අහලා තියෙනවා ඇයි ගැහුවේ කියලා. ඒක එච්චර ආරක්ෂිත නෑළු. හදිසියේ බටේ පිපුරුවොත් ලොකු අණතුරක් වෙනවළු. අනේ එයාගෙයි මගෙයි safety. ඇයි මම බබානේ. මෙච්චර හරියක් තනියම කරන්න පුළුවන් හිතලා. ඕක කල්පනා වෙන්නේ නෑ. මම බටේ පුපුරන්නේ නැති වෙන්න ක්‍රම යොදලා තිබුනේ. අනික එක බටේකින් වෙඩි දහයකට වඩා කවදාවත් කොටන්නෙත් නෑ. මොකද වෙඩිල්ලක් පිටවෙනකොට බටේ අධිකව රත්වෙනවා. ඒනිසා වෙඩි දහයක් විතර තිබම ඒබටේ වීසි කරලා තව බටයක් දානවා. කොහෙද ඔය කිසිදෙයක් කියන්න තියා කට අරින්නවත් වෙලාවක් නොදීනේ මට තැළුවේ. මම පවු නැද්ද හා........!! 

පින්තූර සඳහා අනුග්‍රහය පුරුදු පරිදිම ගූගල් දෙයියන්ගෙන්ම තමයි. ඔය යටින් තියෙන්නේ ගයාශාන් ඇල්පිටිය සිත්තරට ඇඳපු කතාවක්. ආදරයත් ‍රැල්ල වගෙයි, ‍රැල්ල වෙරලට ආදරෙයි වගේ කතා ගොඩාක් ජනප්‍රිය උනා ඔහුගේ.

විශේෂ ස්තූතිය විචාරක මහතාට.........!